Vorige week vergaderde de synode van onze Protestantse Kerk. Het waren intensieve dagen. Onder meer spraken we over het missionaire werk en de inbedding van nieuwe pioniersplaatsen in onze structuur. We oefenden met elkaar in het kerkelijk gesprek ‘met de Bijbel in het midden’. Ook stond de evaluatie van het Nieuwe Liedboek op het programma. Momenteel wordt gewerkt aan een inventarisatie van reacties op het gebruik. Afhankelijk van de resultaten hiervan zal dit liedboek worden vrijgegeven voor gebruik in de gemeenten van de kerk naast andere liedbundels.
Een belangrijk thema was ook de bespreking van de visie op het huwelijk en de inzegening ervan, alsmede de mogelijke zegening van levensverbintenissen. Landelijk wordt hier heel verschillend over gedacht, al tientallen jaren. In de kerkorde is geprobeerd elkaar, bij verschil van gevoelen hierover, vast te houden en niemand onder het juk van een ander te laten doorgaan. Het is een broos evenwicht waar niemand echt gelukkig mee is, maar dat in het algemeen wel heeft gewerkt. Na intensieve discussie besloot de synode de regeling niet te wijzigen.
Zeer indrukwekkend was de toespraak van een gereformeerde bisschop uit Pakistan. Hij vertelde van de gespannen situatie in het land en van activiteiten op het gebied van toerusting diaconaat en zending, die onder meer met behulp van Kerk in Actie worden verricht. Asia Bibi moet voor haar leven vrezen. Ook de bisschop mocht niet op de televisie-uitzending van de synodevergadering in beeld komen. Dit in verband met zijn veiligheid. Bijzonder was dat hij ons in de avondsluiting die op deze ontmoeting volgde, de zegen van onze Heer meegaf.