Waardering voor moeder

Haar kinderen staan op en prijzen haar gelukkig, ook haar echtgenoot roemt haar:
Veel dochters hebben krachtige daden verricht, maar jij overtreft ze allemaal.
Bevalligheid is bedrieglijk en schoonheid vergankelijk, een vrouw die de HEERE vreest,
die zal geprezen worden (Spreuken 31: 28-30).

Elk mens heeft behoefte aan waardering. Waardering doet goed. Menigeen ervaart een compliment als een geweldige stimulans om weer verder te gaan. Ondertussen vinden we het best lastig om die waardering uit te spreken. Soms zijn we wel heel erg bang dat anderen hoogmoedig worden door onze waarderende woorden . . . De vrouw uit het Spreukenboek laat al zien dat de Schrift ruimte geeft voor een moeder die betaalde arbeid verricht. Het is echter de vraag of dat per definitie zo veel waardering oplevert. Het is immers nooit genoeg. Ondertussen kunnen moeders dan ook in een soort spagaat terechtkomen: aan de ene kant de taken in het gezin en aan de andere kant het werk. Met als gevolg: een schuldgevoel. Een schuldgevoel is iets totaal anders dan een gevoel dat voortkomt uit het besef ‘Ik word gewaardeerd’. In dat perspectief zijn de bovenstaande woorden uit het Spreukenboek werkelijk een verademing. Het zijn immers waarderende woorden. Voor moeder welteverstaan. Moederdag lijkt oude papieren te hebben. Deze woorden kunnen ons misschien verder helpen in het uitspreken van onze waardering voor moeder. De waarderende woorden uit het Spreukenboek zijn om eerlijk te zijn wel heel royaal: ‘Veel dochters hebben krachtige daden verricht, maar jij overtreft ze allemaal’. Deze vrouw uit het Spreukenboek is kennelijk een vrouw uit duizenden. Als we het lied over deze vrouw beluisteren, kunnen we dat ook wel een beetje plaatsen. Het is blijkbaar een heel bijzondere vrouw. Ze heeft ongelooflijk veel in haar mars. Ze boekt het ene succes na het andere succes. Ze kijkt met vertrouwen de toekomst in. Kortom: een volmaakte echtgenote en een volmaakte moeder . . . We vinden het best lastig om onze waardering uit te spreken. Soms is dat ook een beetje onze eigen schuld. We kunnen het onszelf ook behoorlijk onmogelijk maken om waardering uit te spreken. Ik denk aan een datingprogramma op de televisie: één man met een scala aan vrouwen. De ene na de andere vrouw wordt naar huis gestuurd. De ene vrouw heeft dit en de andere vrouw heeft dat. Er blijft er uiteindelijk nog maar één over. De indruk wordt gewekt dat de beste man zelf  geen blaam treft. Zo’n programma trekt ongelooflijk veel kijkers. Zo worden we gestimuleerd om kritisch te denken. En van kritisch denken komt kritisch spreken . . . Wat is het geheim van de vrouw uit het Spreukenboek? Dat is niet haar succes. Ook niet haar vermeende volmaaktheid. Zelfs niet haar toegewijde echtgenoot en haar fijne kinderen. Het geheim van deze vrouw is haar Godsvreze. Een vrouw die de HEERE vreest, zal geprezen worden. Het evangelie helpt ons om waarderende woorden te spreken. Nee, het evangelie is geen succesmiddel dat een moeder met gebreken in één keer verandert in een volmaakte moeder. We horen in het Nieuwe Testament een apostel spreken: ‘Mannen, hebt uw vrouwen lief’. Het evangelie dringt ons tot het gebed ‘Heere Jezus, laat ons naar onze vrouwen kijken, zoals U naar ons kijkt’. Die houding zal ook bij de kinderen niet onopgemerkt blijven. Zo mag moeder het horen uit de mond van vader en kinderen: we waarderen je om wie je bent en om wat je doet. Juist op Moederdag mogen we bidden voor de moeders in de gemeente: ‘Laat het geheim van de vrouw uit het Spreukenboek ook het geheim zijn van de moeders in de gemeente’.

ds. L.W. den Boer