A word from the pastor


Gedeelde smart is …

‘Wanneer je blij bent, kijk dan in je hart en je kunt zien dat wat jou pijn heeft gedaan, ook vreugde kan geven. Als je dan verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart, en je zult merken dat je huilt, om waar je eens blij om was.’ (K. Gibran).
In mijn ontmoetingen met verschillende ouderen in de gemeente gebruik ik hun levensverhaal als uitgangspunt voor ons (geloofs-) gesprek. Mooi is het dan, te horen van de momenten van vreugde en geluk. Daar tegenover staan ook moeiten en verdriet.
De bekende Belgische ‘verdriet-psycholoog’, Manu Keirse schrijft in zijn boekje ‘Stil verdriet’, dat het belangrijkste inzicht dat men moet onthouden over verdriet is, dat verdriet sterk te maken heeft met vreugde en liefde. ‘Enkel degene die in staat zijn tot liefde, om te houden van mensen en dingen, ervaren ook verdriet. Mensen die niet in staat zijn om te houden van mensen of te geven om iemand, ervaren ook veel minder verdriet.’ Het is zoals in bovenstaand tekstje: je huilt om wat eens vreugde gaf. Rouwen is dan een manier om met je verdriet om te gaan. Het is, de tijd nemen om door je verdriet heen te groeien, om geleidelijk aan weer heel te worden, te herstellen van een groot verlies.
‘De tijd heelt alle wonden’, is een algemene opvatting die leeft bij veel mensen. Niets is minder waar. De tijd op zich geneest niet. Als je in een hoekje zit en de tijd neemt om te genezen, zal de tijd niets doen. Een wond waar niet voor gezorgd wordt, zal niet genezen maar erger worden. Het is namelijk niet de tijd die geneest, maar wat je doet met de tijd. Het kan wel dat de pijn met de tijd minder wordt, maar je gevoel van droefheid gaat daarmee niet weg. Belangrijk in een rouwproces is dat je je verdriet uit en dat je steun vindt bij God en bij je naaste.
Een periode van rouw kent een begin, een midden en een einde. De wond kan genezen na enige tijd, maar de littekens blijven een leven lang. Belangrijk is dan dat je niet alleen blijft met je verdriet. Het is raadzaam om troost en ondersteuning te vragen. Bij Manu Keirse lees ik het volgende.
‘Proberen het verdriet helemaal alleen te verwerken kan te zwaar zijn om te dragen. Het lijkt op het wandelen in de felle zon zonder zonnebril. De stralen van de zon betekenen een belasting voor de ogen. Ze maken het kijken moeilijk. Een zonnebril filtert de zonnestralen. Je kan rouw op dezelfde wijze bekijken. Als je de last van een dierbare alleen, of zonder zonnebril, wil verwerken, kan je eronder bezwijken. Als je de hulp van anderen aanvaardt, zoals het opzetten van een zonnebril, kan je de rouwarbeid gemakkelijker volbrengen, en met minder schade voor zichzelf.’
Zo mag ik bezig zijn in het (ouderen-) pastoraat en met mij vele anderen… Als een medewerker van God in Zijn wijngaard. In het geloof dat Hij zegen, groei en uitkomst geeft. Bidt en werkt u met ons mee?

Vrede. Pastor Harm Jansen, harm1.jansen@ziggo.nl.