Gedicht

Afgelopen zondag heeft ds. G.J. Mink in beide diensten op de laatste zondag van het kerkelijk jaar een gedicht gelezen. Hem bereikte het verzoek die in het Kerkblad af te drukken en op de website te plaatsen. Hieraan wil hij  voldoen. Deze week publiceren we er een , volgende week de andere.
Nu volgt het lied van dominee-dichter André Troost:

Here Jezus, na dit leven
daal ik af
in een graf
door de dood omgeven,
als het zaad dat in de akker
wordt gestrooid –
maakt Gij ooit
uit die slaap mij wakker?

Dat ons lichaam tot de aarde
wederkeert
en verteert,
wie kan dat aanvaarden –
dat de tijd het zal ontbinden,
in de schoot
van de dood
niets terug laat vinden?

Heer, ik weet dat Gij uw leven
als een zaad
dat vergaat
voor ons hebt gegeven;
Gij zijt als de eerste bode
opgestaan
en voortaan
Eersteling der doden!

Uit het duister weggenomen,
tot het licht
opgericht,
aan de dag gekomen,
zo groeit Gij ons ver te boven
allerhoogst
in de oogst
hemelhoog te loven.

Christus, roep de doden wakker,
doe hen staan
als het graan
wuivend op de akker,
dan zal naar uw welbehagen
jong en oud
duizendvoud
rijpe vruchten dragen.

Zo kan ik de moederaarde
als de schoot
van de dood
in geloof aanvaarden.
Heer, Gij zelf zult mij omgeven
als een zaad
dat vergaat
tot het eeuwig leven.