Afgelopen zondag was de laatste zondag van het kerkelijk jaar, bij ons ook wel Eeuwigheidszondag genoemd. Op deze dag noemen wij in de dienst de namen van degenen die ons dit jaar ontvallen zijn. Hun nabestaanden krijgen dan een uitnodiging om de dienst bij te wonen. Vanwege het kleine aantal mensen dat een dienst mag bezoeken, hadden wij dit jaar beide diensten in het teken van deze herdenking staan. Op een groot bord hingen kruisjes met daarop de namen van de overledenen. De nabestaanden mochten na de diensten het kruisje van hun geliefden in ontvangst nemen.
Tijdens de morgendienst stond ds. Mink stil bij Openbaring 2: 8-11. Hierin spreekt Jezus, via Johannes, tot de gemeente van Smyrna. Hij spreekt hen moed in, omdat ze het zwaar hebben met roddel, achterklap en vervolging. Ze worden zwaar beproefd, maar Jezus zelf staat achter hen om hen bij te staan en om na hun dood hen te kronen en op te nemen in Zijn Hemel. ‘Zij Leven’! Dit laatste mag ook nu klinken. Luther sprak eens dat er drie pijlers zijn waarop het geloof rust. Dit zijn: lezen in de Bijbel, bidden en beproefd worden. Hierover kunnen al degenen die dit jaar, of daarvoor, een geliefde hebben verloren, meepraten.
Zelf heb ik in mijn leven ook geliefden verloren en gebed en de Bijbel zijn altijd aanwezig geweest, maar ook die beproeving, zowel bij degene die mij zijn ontvallen als bij mijzelf. Toch heb ik Jezus altijd als zeer nabij ervaren tijdens datgene wat gebeurde. Hierin ligt de grote troost voor ons en onze geliefde overledenen: Zij Leven! Het verhaal van ds. Mink over de 40 martelaren van Sebaste, die naakt in de vrieskou op het ijs moesten staan, maar die tot Christus bleven bidden tot zij stierven is zo’n beproeving waarbij duidelijk wordt dat God vast blijft houden door de dood heen. Hij stuurde zijn engelen om hen te kronen en Jezus bracht hen Thuis! Ik zie echter ook mensen die in de beproeving geen houvast meer vinden en zeggen hun ‘geloof te verliezen’. Het is dan moeilijk om woorden van troost te vinden. Dan kunnen we wel altijd nog zoeken in de Bijbel naar stukken van hoop, maar ook datgene lezen van mensen die zich in hun wanhoop tot God richten en vertwijfeld waren als ze het idee hadden totaal verlaten te zijn. Met de Bijbel in de hand mogen we dan voor deze mensen bidden en smeken of God hen in deze beproeving vast wil blijven houden en hen als het moment komt ‘in Zijn Vaderarmen naar huis draagt’, zodat ook Zij Leven!

Openstelling Kerk en Memento Mori
Afgelopen zaterdag was in de Grote Kerk en een aantal andere kerken de mogelijkheid om een overleden geliefde te gedenken. Hiervoor was de kerk van 16.00 tot 20.00 uur geopend. De reacties waren warm en dankbaar. Wat mooi dat er mensen zijn die dit mogelijk hebben gemaakt en vorm hebben gegeven.

Goede dagen gewenst en een
vriendelijke groet, Mieke van ’t Veer