Een balans is het zoeken naar evenwicht. Als we het hebben over financiën betekent dit dat er gestreefd wordt naar evenwicht van inkomsten en uitgaven. Dat is goed. Zeker in de kerk hoef je niet naar een overschot en ook niet naar een tekort te streven. Evenwicht is belangrijk. Als de noodzakelijke uitgaven hoger lijken te gaan worden dan de inkomsten, moeten we met elkaar de portemonnee trekken. Anders is er ONbalans.
Maar we kunnen het in de kerk ook even anders zien. Volgens mij is er in de kerk altijd sprake van ONbalans. Immers heeft onze Heer ons zoveel gegeven, ja zichzelf (!). Daar kunnen we niet zomaar aan tippen. Het enige wat ons te doen staat, is ons nu zelf volledig aan Hem te geven.
Met minder kan Hij niet toe. En het geven van een geldelijke bijdrage, vast en vrijwillig, is zo gezien dan ook alleen maar een detail.
Ik wil nog een stapje verder gaan.
Dan gaat het over eigendom en bezit. Wat wij hebben, ook in vermogen uitgedrukt, is ten diepste aan ons gegeven. Door de Eigenaar die ons ter bruikleen iets in bezit gaf om daar goed mee om te gaan. De Here Jezus heeft daar in een prachtige gelijkenis over gesproken.
U weet wel: die van de talenten, die van geld. Wat wij bezitten, gebruiken wij in zijn dienst. En om de dienst in het kerkelijk leven gestalte te geven, zetten we in wat ons is toevertrouwd. Hij is immers al de rechtmatige Eigenaar van ons geld en goed.
Velen zullen al hun kerkelijke bijdrage voor 2022 hebben toegezegd. Misschien moeten we nog even kijken of dit in balans is of dat er toch sprake is van een zekere ONbalans aan onze kant. Dan zouden we dat best nog mogen herzien.
Daar worden we niet minder van.
Nee, geen kerk-ON-balans, maar kerkbalans!