‘Jezus dan kwam opnieuw te Kana in Galilea waar Hij van water wijn gemaakt had’ (Johannes 4: 46a).

Heb je dat ook wel eens? Dat je met een vakantiereis plotsklaps een plek aandoet, die bekend voor je is. Een plek met een herinnering: hé, hier ben ik al eens geweest!

Ook Jezus doet op reis een bekende plek aan. Hij arriveert in het gehucht met de liefelijke naam Kana. Om precies te zijn: Kana in Galilea. Het is de plaats met een herinnering. Want eerder heeft Jezus hier water in wijn veranderd.

Op zichzelf bezien lijkt onze bijbeltekst niet meer dan een topografische aanduiding van Johannes. Een beetje neutraal en kleurloos ingevuld. Voor menigeen niet meer dan bladvulling. En wees eerlijk, je bent er op het eerste gezicht ook zo over uitgepraat; dit vlekje op de landkaart. Heeft zo’n tekst eigenlijk wel toegevoegde waarde?

Nou ja .. om te beginnen, we moeten maar niet te snel ‘klaar’ zijn met allerlei Bijbelteksten en die als nutteloos of overbodig terzijde schuiven. Soms overkomt het je zo maar. Dat het Evangelie voor je opengaat, tussen de regels door, zogezegd in de voegen van de tekst.

Het mag in ieder geval opvallen dat de omgeving van onze tekst gekenmerkt wordt door allerlei topografische aanduidingen. Let er maar eens op in hoeveel varianten (hoofdstuk 4) beschreven wordt dat Jezus naar Galilea reist of dat Hij daar aankomt. Kennelijk een belangrijk punt, een reminder van Johannes: Jezus in Galilea. Om precies te zijn: te Kana in Galilea.

De plek dus waar Jezus is begonnen, Zijn debuut heeft gemaakt. Het is écht een heilhistorische plek. Aanwijsbaar. Daar begint Hij Zijn openbare optreden met water en wijn. Het begin is ook niet een genezingswonder of iets dergelijks, maar een bruiloft…..een feest!

En naar die plaats, dat gehucht, keert Jezus nu terug. Dan denk je onwillekeurig terug aan dat bruidspaar dat Jezus had uitgenodigd voor hun feest. Zogezegd begonnen met Jezus. Maar hoe zou de vlag er nu bijhangen? Nog steeds ‘vol’ van Jezus? Zouden ze Hem opnieuw enthousiast hebben ontvangen? We weten het niet! Maar het zou een vraag aan onszelf kunnen zijn. Misschien ook wel enthousiast begonnen met Jezus, met een geloof dat bergen deed verzetten. Steevast zat je iedere zondag in de kerk. Maar gaandeweg is er de sleur gekomen, kwam de klad in je geloofsleven. De eerste liefde ebde weg. De wijn raakte op. En dan kan het soms heel snel bergafwaarts gaan. Na het bruiloftswonder horen we alleen van het geloof van de discipelen. Dan lag het toch voor de hand dat Jezus na Zijn wonderlijk optreden, zou zeggen: “als de vlag er zo bij hangt, dan zien ze Mij niet meer.” Helemaal als je weet dat de mensen in Galilea Hem liever zagen gaan dan komen. Jazeker, ze applaudisseerden wel uitbundig toen Jezus in Jeruzalem hardhandig optrad. Tegelijkertijd haalden ze de neus voor Hem op.

Daarom is het bijzonder dat Jezus opnieuw Kana aandoet. Ja, we spreken over het wonder van Kana, maar het échte wonder vindt plaats als Jezus opnieuw bij je langskomt, de plek aandoet waar je geloof is ingedut. Jezus komt opnieuw te Kana. Terug naar het begin. De plek waar Hij Zijn optreden begonnen is. Je zou het ook wat breder kunnen trekken. Het gaat terug naar het punt waar God begonnen is met dat allereerste bruidspaar, Adam en Eva. Zo mooi begonnen, zo vreselijk geëindigd.

In de woorden van Johannes mag je best een dubbele laag zien. Is ook hij niet bij uitstek de schrijver die Genesis in een nieuw perspectief plaatst? Zo begint hij immers ook zijn Evangelie … in het begin was het Woord! Juist op de plek, op onze aarde, in onze situatie, waar we telkens de scherven en brokken van ons bestaan oprapen, maakt God een nieuw begin. Hij komt terug.

Dat wonder van water en wijn is veelzeggend. Volgens Johannes is het een begin, een teken. Een begin dus er volgt nog meer! Genoeg om te weten dat Jezus terugkomt en Zijn herscheppend werk zal voltooien.