In het 5e hoofdstuk van de brochure “Spreken over God” komt het belijdend spreken over God aan de orde.
Een korte samenvatting;
1)De kerk brengt God ter sprake en getuigt van Hem. Dat is immers haar missie, het luisteren naar en verkondigen van het Woord Gods. Verwant aan verkondigen is belijden. Een kerk die niet verkondigt en belijdt is opgehouden kerk te zijn. Op vele manieren belijdt de kerk God als de Drie-enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest. In de zondagse eredienst, maar ook daarbuiten. Bij woorden horen ook daden. Het Hebreeuwse woord dabar betekent immers zowel woord als daad. Belijdend spreken en belijdend handelen zijn daarom op het nauwst aan elkaar verbonden.
2)Wij belijden de Drie-enige God. Zo openbaart Hij zich aan ons, als Vader, Zoon en Geest. God boven ons, God met ons en God in ons! Als God zich zo openbaart, geloven we ook, dat Hij zo is. De namen Vader, Zoon en Geest, zijn geen maskers, waarachter een “hogere” God schuilgaat. God is “in Zichzelf”, zoals Hij zich aan ons bekend maakt. God is een God in liefde; in de liefde van de Vader en de Zoon door de Geest. Met dit belijden wordt het geheim van God niet ingeperkt. God is de Ene, die oneindig hoog verheven is boven alles en tegelijk op het diepst met ons mensen verbonden is. Dat gaat ons verstand volledig te boven en moet ons tot aanbidding brengen.
3)Het belijden van God Drie-enig vinden we in de geloofsbelijdenis van Nicea en in de belijdenissen van de Reformatie. Het belijden van de Drie-enige God is het gemeenschappelijke geloof van alle tijden en van alle plaatsen en verbindt kerken en is daarmee de grondslag voor de oecumene.
4)Belijden is ja zeggen en amen zeggen. Ja zeggen tegen de God, die zich geopenbaard heeft als Vader, Zoon en Geest. Wie door Woord en geest in geloof voor deze God gewonnen is, verblijdt zich, wil dienstbaar zijn, wordt in vuur en vlam gezet en belijdt met zijn tong, in woord en lied Gods grote daden. Daarbij vervult Gods Woord de sleutelrol. Ons spreken over God vindt zijn enige bron en norm in de Bijbel, in de manier waarop deze over God spreekt. Hoewel vele verschillende stemmen in de Bijbel spreken, gaat het wel degelijk om dezelfde God.
5)Belijden is ook nee zeggen. De Heilige Schrift is niet alleen bron, maar ook norm. Je kunt maar niet alles zeggen over God. Daarom weert de kerk ook alles wat haar belijden weerspreekt. Een leer, die de schat rooft van de bruid, moet geweerd worden. Bij de keuze van Christus voor de bruid hoort ook de keuze van de bruid voor Christus. De bijbelse verkondiging verdraagt geen compromissen. Wat het belijden weerspreekt is niet hetzelfde als wie het belijden weerspreekt. Terughoudendheid als het gaat om personen, maar duidelijkheid als het gaat om de zaak van belijden, is het devies.
6)Belijdende kerk zijn we samen. Daarom is het geloofsgesprek belangrijk: om je aan elkaar te scherpen en te verrijken. Waar gemeenteleden en gemeenten elkaar treffen is dat belangrijk. Om samen getuige te kunnen zijn van de levende God.

J.F.Tanghé