Maar heilig God, de Heere, in uw hart; en wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en eerbied
(1 Petrus 3:15)
Grijpt het u wel eens aan wanneer u op een drukke plaats om u heen kijkt? Heel veel mensen …‘Wie zal er behouden zijn?’ Wie van deze mensen kent Jezus persoonlijk als Redder, voor wie is Hij de hoop van hun leven? Gaan veel van die mensen verloren? Als het goed is, raakt het ons en tegelijk brengt dit dan lastige vragen met zich mee. Het bepaalt ons echter ook bij de hoop, die in ons leeft als christen. Wat zuurstof voor de longen betekent, betekent de hoop voor het menselijk bestaan. ‘Hoop doet leven’. Hoop houdt mensen op de been. Veel mensen stellen hun hoop op iets wat zo tussen de vingers door glipt, niet blijvend is en het leven niet redt. Het evangelie zegt dat er geen vaste hoop is te vinden in iets wat geschapen is. Zoals het staat in Efeze 2: zonder God, geen hoop. Het evangelie nodigt daarmee uit onze hoop te stellen op God. In Christus geeft Hij vaste hoop: redding, vergeving, verlossing, eeuwige toekomst, zekerheid in leven en sterven, niets rukt ons uit Zijn hand (Rom. 8: 38-39), geen ontslag, geen gepest, geen teleurstelling, geen ziekte, geen gevaar, geen oordeel, niets! In Christus zijn wij geboren tot een levende hoop (1 Petr. 1: 3). Petrus roept ons op om bereid te zijn verantwoording af te leggen van deze hoop die in ons is. Is dat niet te veel gevraagd? Als we naar onszelf kijken, hebben wij ook nog zoveel vragen. Maar het gaat hierbij niet om wat wij weten of kunnen uitleggen. We worden geroepen om te vertellen dat God en Jezus het houvast zijn in ons leven vanuit de overtuiging dat Jezus’ kruisdood en opstanding van levensbelang zijn voor ieder mens. En dit alles met het doel om de ander te trekken tot Hem, zodat ze deel krijgen aan deze hoop. Petrus geeft hierbij ook aan dat het van belang is hoe wij het gesprek aangaan. In zachtmoedigheid en eerbied. Wij staan niet boven de ander, maar gaan het gesprek aan met nederigheid en respect. Nederigheid is hierin even belangrijk als moed om het Woord te spreken. Uit onze houding moet blijken dat we uit genade mogen leven.
De boodschap van hoop en redding moet zo klinken voor iedereen. Uitnodigend. Vertrouw u toe aan Jezus Christus! Met een gebed in ons hart en vanuit het besef: naar Wie zouden wij anders gaan, U hebt woorden van eeuwig leven. Wat een hoop!
D.C. Blokland