De laatste vijand

De laatste vijand, die onttroond wordt, is de dood.
(1 Kor.15: 26)

Het ministerie van Verkeer en Waterstaat, dat het onderhoud aan de snelwegen in onze land regelt, doet er alles aan om de automobilist bij wegwerkzaamheden, op de hoogte te houden van de vorderingen. In de file staan kost tijd en tijd is geld en irritaties over lange files lopen snel op. Om begrip te vragen voor het werk en de werkers aan de weg, wordt de automobilist door middel van borden op de hoogte gehouden, hoelang de werkzaamheden nog gaan duren. Nog zeven maanden, las ik eens op een bord. En op een ander stond te lezen: ook is dit is maar tijdelijk! De boodschap is duidelijk. Neem dit ongemak maar voor lief, nu even stilstaan betekent straks vooruitgang.
Nu de zeven lijdensweken voorbij zijn, maken we ons op om niet alleen het sterven, maar ook de opstanding van onze Here Jezus Christus te gedenken en te vieren. Het kan beslist geen kwaad om ons af te vragen, wat dat betekent Pasen voor u, jou en mij in 2010? Wat is betekenis van Pasen voor mensen in nood, die misschien niet weten, waar ze het zoeken moeten van ellende, maar ook voor mensen, voor wie het leven op rolletjes gaat. Die de wind mee hebben en van het ene hoogtepunt naar het andere in hun leven gaan. Mensen, overigens, die dit gemeenschappelijk hebben, ze zullen allemaal, de één vroeger, de ander later, moeten sterven.
Wat is de betekenis van Pasen? De betekenis van Pasen is, dat bij ons graf en bij de graven van onze geliefden, die ons zijn voorgegaan en in het geloof zijn gestorven, een bord geplaatst kan worden, waarop te lezen staat: “ook dit graf is tijdelijk”.
Mensen praten heel verschillend over de dood. Sommigen zeggen: de dood hoort bij het leven. Het is nu eenmaal niet anders, aan alle begin komt nu eenmaal ook een eind en zo is het met het leven ook. Mensen, die met het Woord van God op de hoogte zijn, weten dat de dood te maken heeft met de zonde. Het loon op de zonde is de dood, staat er in de bijbel. Ik heb in vijf en twintig jaar pastorale arbeid nog nooit vrolijke en blije gezichten gezien aan een open graf. En ik kan u verzekeren, aan een open graf staan, went nooit. Het wordt nooit gewoon, hoeveel begrafenissen je als predikant ook hebt geleid. Paulus zegt in 1 Korinthe 15: de dood is een vijand, de laatste, maar hij is een vijand. Daarom stoor ik me aan die uitspraak, dat de dood bij het leven hoort. Dood en leven verdragen elkaar niet, zijn elkaars tegenpolen. Is de dood een vriend? Moet je eens aan de ouders van Milly Boele vragen na de gewelddadige dood van hun lieve dochter! Ook Gods Woord is er volkomen duidelijk over: de dood is een verschrikkelijke vijand. Om die akelige vijand te overwinnen, gaf de Heiland zijn leven aan het kruis van Golgotha. Wie kan er blij zijn met het feit, dat het leven – soms al op heel jonge leeftijd – afgebroken wordt? Wie kan zich verheugen over het feit, dat in principe van ieders leven gezegd moet worden, dat het eens dood loopt op de dood?
Nu is het geweldige en het bevrijdende van het evangelie van de Goede Vrijdag en Pasen, dat dat door de overwinning van de Here Jezus op de macht van de dood niet langer zo is. Dat het leven niet langer definitief stuk loopt op de dood. Dat er in geloof een bord bij de ingang van de begraafplaats gezet kan worden: dit is maar tijdelijk! Want de laatste vijand, die onttroond wordt, is de dood. Lees maar na in 1 Korinthe 15, dat prachtige hoofdstuk over de betekenis van de opstanding van onze Heer en Heiland, Jezus Christus. De dood lijkt nu nog het laatste woord te hebben. Dat tijdelijk kan nog een hele tijd duren, maar in principe is de dood een verslagen vijand. En al moeten wij nog sterven – mits de Here Jezus niet tijdens ons leven wederkomt op de wolken van de hemel – ooit zal eens overtuigend blijken, dat het graf maar een tijdelijke zaak was. Dat de doden de stem van God zullen horen en die haar horen, zullen leven. Jezus is meer dan overwinnaar, de zonde en de schuld zijn weggenomen, de Vader is verzoend, het oordeel te niet gedaan. Het is Pasen geworden. Het is goed, daar steeds weer bij bepaald te worden. Hoe staat u, hoe sta jij, tegenover de Levensvorst? Ken je Hem, geloof je in Hem, hebt u uw hoop op Hem alleen gebouwd? Want alleen voor wie dat doen, betekent nu stilstaan straks ook vooruitgang. Het eeuwige leven met en bij God. Uw leven hoeft niet stuk te lopen op de dood. Op een kil graf, waarbij alle hoop is vergaan. Hoelang nog? Hoeveel jaren, eeuwen misschien, zullen er nog verstrijken, voordat Christus wederkomt? Om te staan voor de troon van het Lam? Om eeuwig bij de Here te zijn? We weten het niet. Maar sta met Pasen eens uitgebreid stil bij Jezus’ werk aan DE WEG naar het Vaderhuis, waar de dood verslagen en onttroont zal zijn. Dat is onze hoop alleen!

ds. J.F. Tanghé