Onze God is een sprekende God. Na het opschrift in Genesis 1 is dit het eerste wat van Hem verteld wordt: ‘God zei…’. De evangelist Johannes formuleert wel heel sterk:

‘Het Wóórd was God’. We leren de HERE kennen doordat Hij zich laat kennen, zich openbaart. Hoogtepunt hiervan is ongetwijfeld de komst van de Zoon: ‘Het Woord is mens geworden’ (Johannes 1: 14). Dit is de spits van het kerstevangelie. Wil je weten wie God is, dan moet je bij zijn ‘boezemvriend’ zijn (1: 18), die Hem door en door kende. In het evangelie komt het Woord met een hoofdletter, in het Grieks de ‘Logos’, aan het woord.

Hoe ga je nu met dit van Boven komende woord om? Het beste als Maria. Zij vroeg zich na het woord van de engel af wat diens groet te betekenen had (Lucas 1: 29). Nu is dit wel heel erg omschrijvend vertaald. Letterlijk staat er dat ze een ‘dialoog’ voerde met zichzelf. Ze overlegt bij zichzelf, ze denkt, ze overweegt, ze proeft de woorden, ze eigent ze toe. Dat is echt iets voor ons, nu we in de adventstijd verkeren. Dialogiseren in je hart wat de komst van de Heer te betekenen heeft. Voor jou. Voor de wereld.

Als we dit gaan doen, werkelijk christen zijn, willen we net als Maria beschikbaar zijn om de weg van God te gaan. Maar wat is voor ons die weg? Hoe leer je die kennen? Door de leiding van de Heilige Geest! Maar hoe werkt Hij dan? Door de dialoog! Het gaat van vraag en antwoord en weer terug. Dat is een intern gebeuren in de mens. Maar er is ook meer. Meer zelfs nog dan spreken met mensen uit de eigen bubbel. Hier komt de kerk in het vizier. De leden van de gemeente van Korinte hadden vele gaven van de Geest ontvangen. Maar nu meenden ze dat ze altijd alle gelijk van de wereld hadden. Ze konden elk vraagstuk wel aan. Nee, zegt Paulus: het is anders. Ik die met jullie van mening verschil, heb ook de Heilige Geest ontvangen (1 Korintiërs 7: 40).

Dit is een bijzondere les. Juist door het voeren van een dialoog tussen mensen die allen de Geest ontvangen hebben, kom je de weg van God op het spoor. De ‘Logos’ spoort ons aan tot het voeren van een ‘dialogos’.

Een dialoog gaat verder en is dus duidelijk wat anders dan een discussie. Bij een discussie gaat het vooral om argumenten. Het woord ‘discussie’ betekent: ‘uiteenlegging’. Het heeft dus iets van splijting in zich. Als twee mensen of partijen discussiëren gaat het al gauw mis. Voor je het weet, zijn er hete hoofden en koude harten. Wat we nu zien in de samenleving is dat verhitte discussies met koude harten de plaats innemen van het voeren van een dialoog met een warm bewogen hart. Zou het niet passen bij de Logos, het Woord dat mens werd, dat wij als christenen de discussie inruilen voor de dialoog? Dat zou zomaar samenbindend kunnen werken. We zijn tenslotte in één Geest gedoopt.

Onlangs zei de voorzitter van onze Algemene Kerkenraad, br. Wim Dunsbergen, het heel mooi: ‘Wij discussiëren hier niet, wij voeren een dialoog’. En zo is het. Op hoop van Zegen!