‘Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, 
met dankzegging bekend worden bij God’.
(Filippenzen 4: 6)

‘Joh, maak je geen zorgen. Het zal allemaal best meevallen.’ Het is heel makkelijk om dit vanaf de zijlijn even iemand toe te roepen. Zeker wanneer men nauwelijks weet wat zorgen zijn. Soms kunnen mensen maar beter zwijgen…

Een nieuw jaar ligt voor ons. Wat zal het jaar des Heeren 2018 mij brengen? Dat is een actuele vraag aan het begin van het nieuwe jaar. Nou ja, nieuw. Zo nieuw is het nieuwe jaar trouwens ook weer niet. Verschillende dingen van het jaar 2017 zijn de drempel naar het jaar 2018 gewoon meegegaan. Ik denk bijvoorbeeld aan de zorgen. Wie weet er niet over mee te praten? Bezorgdheid vanwege een ernstige ziekte, vanwege een naderend ontslag, vanwege een spanningsvol huwelijk. Zorg vanwege…

Ik overpeins mijn zorgen in stilte. Opeens klinkt er een stem: ‘Wees in geen ding bezorgd.’ Hoor ik dat goed? Nee hè, daar zit ik nu echt niet op te wachten. Op het eerste gehoor vind ik het maar oppervlakkige klanken. Waarschijnlijk is er één of andere onverbeterlijke optimist aan het woord. Ik vermoed dat hij of zij nog nooit iets meegemaakt heeft. Een onbezorgd Nieuwjaar toegewenst. En bedankt…

De stem blijft echter klinken: ‘Wees in geen ding bezorgd.’ Die stem ken ik. Die stem is van de apostel Paulus. Ik bedenk opeens waar die stem vandaan komt. O ja, dat is waar ook: uit de gevangenis. Allesbehalve een riante positie dus. En dan nog wat: die op het eerste gehoor wat oppervlakkige klanken vormen de echo van eerder gesproken woorden. Ik hoor opeens de stem van mijn Heiland: ‘Wees daarom niet bezorgd’ (Mattheüs 6: 25vv).

Soms kunnen mensen maar beter zwijgen. De stilte van mijn overpeinzingen van mijn zorgen wordt doorbroken. ‘Wees in geen ding bezorgd’…

Ondertussen is het me duidelijk geworden dat het de apostel Paulus niet om bezorgdheid in het algemeen te doen is. Het gaat hem veel meer om de achterliggende levenshouding in die bezorgdheid. Het is de houding van het alles in de hand willen hebben. Alsof ik de manager van mijn eigen leven ben. Eén en ander boezemt trouwens een ongekende angst in: ik ben niet  volmaakt, dus dat betekent dat het zo maar mis kan gaan in mijn leven. Op zijn beurt brengt dit weer een enorme krampachtigheid met zich mee: ik zet alles op alles om ook maar de kleinste tegenslag te voorkomen. Ondertussen word ik vandaag van alle kanten aangespoord om deze angstige en krampachtige levenshouding in de praktijk te brengen…

Ik krijg van de apostel Paulus echter een andere aansporing. Het – beter gezegd: mijn – gebedsleven komt in het vizier. Aan de ene kant word ik opgeroepen om in geen ding (!) bezorgd te zijn. Aan de andere kant word ik aangespoord om mijn zorgen in alles (!) bekend te laten worden bij God. Ik mag mijn bezorgdheid uitspreken voor Gods aangezicht. Om juist zo in afhankelijkheid te leren leven. Voor Gods aangezicht laat ik het wel om te bedenken dat ik alle dingen in de hand heb. Voor Gods aangezicht biedt aan de gedachte dat ik de manager van mijn leven ben, geen enkele plaats. Bevrijdend is dat. Het gebed tot God is zo de doodssteek voor mijn angst en mijn krampachtigheid.

Soms kunnen mensen maar beter zwijgen. De apostel Paulus dringt mij echter tot spreken. In de binnenkamer welteverstaan. Ik mag ook alle zorgen die over de drempel van het oude jaar naar het nieuwe jaar meegegaan zijn, uitspreken voor Zijn aangezicht. Nee, dat heeft niets te maken met het plaatsen van een order bij God. God is mij niets verplicht. Zelfs niet het wegnemen van mijn zorgen. Ik vind dat maar knap lastig. In sommige gevallen verandert God iets aan mijn zorgen. In andere gevallen verandert God iets aan mijzelf. In weer andere gevallen verandert er op het eerste gezicht helemaal niets… Voor Gods aangezicht word ik telkens weer bevrijd tot overgave en vertrouwen…

Soms kunnen mensen maar beter zwijgen. De stilte van mijn overpeinzingen van mijn zorgen wordt doorbroken. ‘Wees in geen ding bezorgd’…

Ik ben dankbaar voor die doorbroken stilte. Ik mag ook in 2018 leven voor het aangezicht van mijn God!

ds. L.W. den Boer