overwegingen bij Lucas 24: 13-35

Ds. Lyte is de dichter van het lied
“Praise my soul the King of heaven”.
In het Liedboek is het vermeld onder nummer 460.

“Loof de Koning, heel mijn wezen,
gij bestaat in zijn geduld,
want uw leven is genezen
en vergeven is uw schuld.
Loof de Koning, loof de Koning
tot gij Hem ontmoeten zult”.

Ds. Lyte had eerst medicijnen gestudeerd maar na het overlijden van een gelovige vriend was hij de dingen anders gaan zien en is hij theologie gaan studeren. Hij gebruikte niet zo zeer woorden als bekering, maar meer de begrippen als toewijding en innigheid. Het was ook aan hemzelf te merken toen hij op 54-jarige leeftijd afscheid moest nemen van zijn gemeente.
Zijn dochter schrijft later hoe hij in zijn afscheidsdienst preekte over de Emmaüsgangers. Dat was op 4 september 1847. Deze tekst hoor je natuurlijk te bepreken na het Paasfeest, maar ds. Lyte getuigde dat deze geschiedenis zijn eigen levensverhaal was geworden. Dat de weg soms moeilijk was en eenzaam, maar dat op de momenten dat hij mocht ervaren dat Jezus naast hem kwam wandelen, het brandde in zijn ziel. Na de afscheidsdienst bood de kerkenraad aan met hem mee te wandelen naar zijn huis, maar hij antwoordde: ik ga niet alleen.
Onderweg naar huis groeit er in hem een gedicht dat hij thuisgekomen direct opschrijft.
Enkele weken later sterft hij en zijn naasten vinden het gedicht op zijn bureau. Het raakt hen en het wordt voorgelezen in zijn rouwdienst. Dan raakt het weer anderen en tenslotte komt het op zijn grafsteen te staan. Weer worden er mensen door getroost en tenslotte komt er een melodie bij die tot op de dag van vandaag miljoenen mensen heeft getroost en geholpen:

“Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt.
De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt.
Andere helpers, Heer, ontvallen mij.
Der hulpelozen hulp, wees mij nabij.

U heb ik nodig, uw genade is,
mijn enig licht in nacht en duisternis.

Wie anders zal mijn leidsman zijn dan Gij?
In nacht en ontij, Heer, blijf mij nabij”.

Het is een door de
Heilige Geest gezegend lied geworden.Zij mogen weten dat Hij niet weggaat.

In het verhaal van de Emmaüsgangers mogen wij zien hoe Hij bleef.
Het zijn ook Zijn laatste woorden op aarde.
De hemelse belofte: Ik ben met U, al de dagen, tot aan de voleinding van de wereld.
Want een mens bidt deze woorden nooit tevergeefs.
Na de opstanding is er een stroom aan Goede Herder verhalen:
Maria, Petrus, Thomas, Emmaüsgangers, ze worden allen opgezocht: Jezus laat zo zien: Ik blijf de goede Herder.
Bidt het maar, vraag het maar, zing het maar: Blijf bij mij Heer.
En laat Zijn antwoord u brandend troosten.
Heel het Kruis en het lege graf is een hemels amen op dat gebed.

ds. A.H. Groen