Deuteronomiun 32: 47a

De oude Mozes kijkt over de schare. Nog één keer spreekt hij ze toe. Het is vlak voor zijn sterven. Hij neemt afscheid bij de berg Nebo. Een emotionele oproep van een man die de schare liefheeft. Wat had hij niet met het volk meegemaakt. In de verte ligt het Beloofde Land.
Nog één keer wijst hij op Gods Woorden. “Neem ze ter harte”. Ze zijn evangelie. Leer ze uw kinderen. Laat het een vreugde voor u zijn. Want dit is voor u geen leeg woord. Het is een door God gevuld Woord. Mozes kende Gods stem. Hij weet van de trouw en de liefde erin. “Dit zijn geen lege woorden: dit is uw leven”. In het hebreeuws: Uw ‘chai’.
En het is Woord en Sacrament. In al de vragen van het geloof. In het lijden van het leven.
Een mens mag zeggen: ik ben gedoopt! Dat is geen leeg sacrament. Want het is geen leeg Woord. Het is de verzegelde belofte van de genade. Dat kan een mens niet verdienen. Dat hoeft een mens niet te verdienen. Luther heeft het opnieuw mogen ontdekken. En Luther Calvijn. Ook zij waren door God gezegende mensen. Met liefde voor de schare. Zij hebben zelf geleefd met die rijkdom in hun ziel. Met dankbaarheid mogen wij Hervormingsdag gedenken.
Steeds weer heeft God Zijn Woord op de kandelaar gezet. Het rijkst in Jezus Christus: het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd. Soms zelfs tegen mensen in, is het steeds blijven klinken. Gods woorden en daarom dus ook Zijn beloften, zijn daden. Daden van gena.
Laten onze woorden dan ook niet leeg zijn. Laten uw gebeden geen lege woorden als inhoud hebben. Laat wat u zingt in de kerk geen lege woorden zijn.
Maar zie de door God gevulde inhoud van het Evangelie. Het mooiste is om met Maria mee te zeggen: “Mij geschiedde naar Uw Woord”. Daar is de kerk.
Niet daar waar mensen roepen: ik kan en ik heb en ik zal…. Nee, daar waar geluisterd wordt. Daar waar soms heel zacht ‘Amen’ gefluisterd wordt. Daar laat God je merken dat het evangelie uw leven is.
Uw eeuwig leven.

ds. A.H. Groen