De laatste ruim twee weken stonden voor veel mensen in het teken van de olympische winterspelen. Uren, dagen kon er worden gekeken en geluisterd naar verslagen van de tientallen onderdelen. En reken maar dat velen in de ban waren van die sporten waar Nederlanders bij betrokken waren en medailles konden winnen.
De eerlijkheid gebiedt dat ook onder bij de kerk betrokken mensen belangstelling bestaat voor prestaties van de olympische sporters. Misschien wat minder opgewonden, maar toch . . . Zelf ben ik ook een liefhebber van mooie sport. Ik mag er nu graag naar kijken, nadat ik ook vele jaren actief geweest ben.
Sport is goed, het kan je hoofd op een goede manier leeg maken. Het is ook nodig om soms even pas op de plaats te maken met alles wat we aan ons hoofd hebben. Werk, kinderen, hobbies, sporten, we kunnen soms zo in beslag genomen worden. En we komen maar niet toe aan bezinning. Zelfs op zondag tijdens de diensten kunnen onze gedachten afdwalen. Het is goed zo nu en dan je zelf even stil te zetten, het hoofd leeg te maken.
Maar dan moet het ook weer gevuld worden. En wat is dan belangrijk? Waar vullen we onze gedachten mee? We maken ons weer op voor de herdenking van het lijden en sterven van onze Heer. Dat is dan ook het eerste en belangrijkste waar we onze gedachten op dienen te richten. Het is niet verboden bezig te zijn met heel veel zaken, maar zet hetgeen van LEVENsbelang is wel voorop. Want onze leven hangt niet af van (de kleur van) een medaille, al dan niet door ons zelf behaald. Nee, ons leven, vandaag en in de toekomst, hangt af van én is geborgen in het Leven dat Jezus Christus voor ons verdiend heeft. Dan genieten we van veel dingen in het leven om ons heen, maar beseffen we tegelijkertijd dat dat alles ons gegeven is bij de gratie van onze Heer Jezus.

Laat dan mijn hart U toebehoren
en laat mij door de wereld gaan
met open ogen, open oren
om al uw tekens te verstaan.
Dan is het aardse leven goed,
omdat de hemel mij begroet.

Ad de Waard