Want Hij moet als Koning heersen, totdat Hij al de vijanden onder Zijn voeten zal gelegd hebben. En de laatste vijand, die te niet gedaan wordt, is de dood.
(1 Korinthe 15: 25 en 26.)

Op dinsdag 30 april 2013 luidden alle klokken in Sliedrecht. Het hele dorp werd om 15.30 uur op de hoogte gebracht van het heugelijke feit: wij hebben een nieuwe koning: Habemus regem!

Toen Guido de Brès in 1567 in de gevangenis te Valenciennes zat, schreef hij twee Latijnse woorden op een klein briefje: Habemus regem: wij hebben een Koning! Hij doelde daarmee niet op het feit dat België een koning kreeg, maar op het feit dat God Koning van zijn leven was. Want even later werd hij uit de gevangenis gehaald en op de markt te midden van een joelende menigte aan de galg gehangen.

Habemus regem: wij hebben een Koning! Paulus schrijft: “Want de Heere Jezus moet als Koning heersen, totdat Hij al de vijanden onder Zijn voeten zal gelegd hebben.” Let goed op dat woordje totdat…
Paulus zegt niet: Jezus heerst als Koning, omdat Hij of nadat Hij al Zijn vijanden onder Zijn voeten gelegd heeft. Neen, Paulus gebruikt het woordje: totdat… Het koningschap van Jezus is nog steeds verborgen. Het wachten is op de grote dag, waarop de Heere Jezus al Zijn vijanden onder Zijn voeten leggen.

In Genesis 3 sluipt de duivel als eerste vijand het paradijs binnen, op zijn hielen gevolgd door de zonde. En in zijn voetspoor volgt de dood.
Welnu, de Heere Jezus werkt deze drie vijanden één voor één de wereld uit: in dezelfde volgorde als zij de wereld binnengekomen zijn.
Op Pasen verslaat Koning Jezus de duivel, vervolgens verzoent Hij de zonde en tenslotte verslindt Hij de dood. Dat is Gods volgorde.
En dat is tevens de volgorde, die de Heere in ons leven aanhoudt. Want de Heere bevrijdt ons eerst uit de macht van de duivel, vervolgens verzoent Hij onze zonde, en uiteindelijk verlost Hij ons uit de klauwen van de dood.

Sinds de zestiger jaren van de vorige eeuw leeft de moderne mens met deze leefregel: als ik er ben, dan is de dood er niet en als de dood er is, dan ben ik er niet.
Sinds de negentiger jaren van de vorige eeuw zien wij een kentering. De postmoderne mens is onrustig geworden: dood is toch niet echt dood. Er moet toch iets meer zijn, bijvoorbeeld leven na de dood
Ja, wat is dan aan het begin van de 21ste eeuw de Bijbelse visie op de dood?
Ik wil daar graag zeven dingen over zeggen:

1.De dood maakt geen onderscheid
2.De dood is vijand van de mens
3.De dood is een straf van God
4.Na de dood wacht ons het oordeel van God
5.De dood is niet alleen onze vijand, maar een vijand
van Christus
6.Jezus doet de dood te niet.
7.De dood is een doorgang naar het eeuwige leven

“En de laatste vijand, die te niet gedaan wordt, is de dood.” Paulus gebruikt in onze tekst een sterk werkwoord: de dood wordt te niet gedaan. Zoals een arrestatieteam een zware crimineel overmeestert, onschadelijk maakt en buiten gevecht stelt, zo overmeestert Koning Jezus de dood, maakt Hij hem onschadelijk en Hij stelt hem buiten gevecht.

Gode zij dank: Habemus Regem!

Ds. H.J. van der Veen