‘Het leven is verschenen, wij hebben het gezien en 
getuigen ervan, we verkondigen u het eeuwige leven 
dat bij de Vader was en aan ons verschenen is.’ 
(1 Johannes 1: 2)

De komende Kerstdagen komen we bij elkaar om de geboorte van Jezus te gedenken en te vieren. Daarbij luisteren we vanzelfsprekend naar het gedeelte uit het Lucasevangelie. Dit gedeelte kan ons op verschillende manieren raken. Het kan ons raken dat Jozef en Maria een barre tocht moesten maken. Of dat Jezus uiteindelijk in een armoedige stal werd geboren. Het lied van de engelen kan ons raken en de herders, die op zoek gaan naar het kind in de kribbe en voor Hem knielen, kan ons raken.

Wanneer Johannes de geboorte van Jezus en zijn verdere leven op zich laat inwerken en bedenkt wat de geboorte van Jezus voor zijn leven en de wereld heeft veranderd, schouwt hij verder. Hij noemt dit kind in de kribbe het ‘leven’. Dan gaat het om het echte leven, het ware leven, eeuwig leven. Wanneer Johannes alle ervaringen met Jezus op zich laat inwerken, kan hij niet anders dan zeggen, dat in de kribbe van Bethlehem het leven is geboren. Dit kind dat is geboren, wil ook ons leven zijn. Door het geloof in Hem mogen we het echte leven kennen, een leven dat dieper gaat dan een biologisch bestaan. Dit leven blijft dwars door de dood heen tot in alle eeuwigheid. Wanneer we knielen bij de kribbe, houdt God ons voor eeuwig vast en mogen we ons bewaard weten in zijn hoede.

Dit leven is verschenen. Jezus Christus is verschenen. Christus openbaart zichzelf. Johannes onderstreept dat Christus bij de Vader in de hemel was. Christus komt vanuit de heerlijkheid van God. Hij kwam tot ons, die menselijkerwijs gesproken niet op zijn komst zitten te wachten. Voor zijn geboorte was er al geen plaats in de herberg voor dit Kind dat bij God de Vader vandaan kwam en na zijn geboorte werd Jezus al vervolgd door koning Herodes. Toch kwam Hij vanuit de hemelse heerlijkheid tot ons, omdat Hij ons zo lief heeft gehad.

Johannes is zo onder de indruk van het grote wonder dat Jezus Christus vanuit de hemel naar ons toekwam als een kind zo klein, dat hij zich niet kan inhouden. Hij getuigt van dit leven en vertelt dat hij die dood was door de zonde levend werd door Jezus Christus. Hij getuigt van het echte leven dat in Hem te vinden is. Johannes verkondigt dit nieuws aan zijn tijdgenoten. Zo horen ook wij deze verkondiging met de bedoeling, dat ook wij dit kind dat het echte leven is, komen aanbidden.

Tot onze verwondering zien we in het Kind in de kribbe het geheim van het Leven.

J.W. Sparreboom