En heel Israël stak over op het droge, tot heel het volk het oversteken van de Jordaan voltooid had. (Jozua 3: 17b).
Het bijbelboek Jozua vertelt ons over de intocht van het volk Israël in het Beloofde Land. God vervult de langgeleden gedane belofte die Hij aan Abraham deed. Het volk Israël was gelegerd in Sittim ten oosten van de Jordaan. Aan de overkant ligt het Beloofde Land. De rivier was normaal ca. 30 mtr. breed maar nu door de tijd van het jaar ver buiten zijn oevers getreden (vs. 15). Het was de tijd dat de sneeuw van de berg Hermon als water met stromen naar beneden kwam.
En dan drie dagen wachten, drie dagen kijken naar die kolkende rivier, dat snelstromende water. Hier is toch geen doorkomen aan. En dan te bedenken dat iedereen mee moet: kleine kinderen, ouderen, zwakken en ook al het vee!
Maar wat valt er op in dit hoofdstuk? De Ark, die gaat vooruit, de Ark als teken van Gods aanwezigheid: Hij is erbij! De Here God temidden van zijn volk. De Ark wijst ons ook naar de Here Jezus, Hij is bij ons, ook in onze gemeente.
De priesters, zij droegen de Ark, en dan pas het volk dat op afstand meeging.
Zij gingen vol vertrouwen op God, nadat zij zich geheiligd hadden op bevel van Jozua. Iedereen mee, niemand uitgezonderd de Jordaan over en ….God baande de weg! Heel bijzonder toch? De priesters die in het midden in de Jordaan staan totdat iedereen aan de overkant was. Ze wisten dat God in hun midden was!
Aanstaande zondag vieren we als gemeente het Heilig Avondmaal, gedenken we het lijden en sterven van onze Here Jezus. Hij baande voor ons de weg . Hij ging voor ons uit. Hij gaf Zichzelf voor ons. Hij is in ons midden net zoals de Ark die in het midden van de Jordaan stond en elke Israëliet passeerde de Ark. Met Hem kunnen we verder en om Hem moet het ook gaan, ook in het komende winterseizoen.
Iedereen mee, niemand uitgezonderd en zo mogen we het komende winterseizoen ingaan, met elkaar en God is erbij! Toen in de Jordaan, denk aan de Ark en ook nu!
En ….Hij baant de weg en gaat met ons mee!
Nico van Horssen