Liturgie van het alledaagse                                                                                   Ds. Michiel Vastenhout

Aan het begin van de vergadering van de Algemene Kerkenraad is er altijd ruimte voor een moment van bezinning. Afgelopen donderdag was het tijd voor een nieuw boek, Liturgie van het alledaagse, geschreven door Tish Warren. Wie iets meer over haar te weten wil komen, verwijs ik graag naar https://protestantsekerk.nl/verdieping/wie-is-tish-warren/ Ook heeft Kees van Ekris een aflevering aan haar gewijd in de podcastserie Moderne profeten. Ware woorden. Warren schrijft over ons alledaagse leven als vindplaats van God. Ook in de gewone, routineuze dingen die wij elke dag weer mogen/ moeten doen, komen we iets van Hem op het spoor. We hebben de neiging, denk ik, om Hem vooral aan het werk te willen zien in het bijzondere, het onverwachte, het spectaculaire. En soms ís dat ook zo. Maar het kan toch niet zo zijn dat al die gewone momenten van een dag er niet toe doen? Voor Hem die, zo belijden we, de Schepper en Onderhouder is van ons menselijk bestaan van a tot z, van wakker worden tot weer slapen gaan. God heeft ook ons alledaagse, heel normale leven in het oog, om het te vullen met Zichzelf. Als het gaat om liturgie in ons alledaagse leven denken we al snel aan bidden en Bijbellezen. Daarbij hebben we vaak het idee dat we tijdens die gewone dagen van ons hier ‘eigenlijk’ meer tijd voor zouden moeten vrij maken. Maar dat lukt ons vaak maar matig en voor we het weten voelen we ons daar nog schuldig over ook. Nóg een reden om diep van binnen het gewone van ondergeschikt belang te achten. ‘Niet doen!’, is de boodschap van Tish Warren. En zo kan ze schrijven over je bed opmaken als een vormend ritueel voor je leven. Over in de file staan als een les over een God die geen haast heeft. Over e-mail checken als iets dat gaat over zegenen en zenden. Het gaat erom dat we als leerlingen van Christus erin groeien om juist de dingen van ons gewone leven te gaan zien als geestelijke praktijken. De dingen die u, die jij zoal doet op een doorsnee dag. Wat dat precies is, hangt natuurlijk af van de plek waar wij de meeste tijd van de dag doorbrengen. Maar overal zullen er terugkerende handelingen/ gewoontes/ taken zijn, die ons kunnen brengen tot een besef van Gods aanwezigheid, en die ons laten groeien in het verlangen naar het zichtbaar worden van Zijn koningschap. Ook het LICC in Londen heeft oog voor dit soort geestelijke praktijken. (https://licc.org.uk/resources/spiritual-practices/) Gewone, routineuze handelingen kunnen zo ‘verdikt’ worden tot op God. Zo kwam ik daar deze voorbeelden tegen: ‘Als je in de ochtend je tanden poetst, dank onze Redder er dan voor dat Hij je heeft gereinigd van je zonden. En het weer hebben van een frisse adem mag een uitnodiging zijn om deze dag Gods woorden te spreken. En als je je schoenen aantrekt voor je van huis gaat, herinner je er dan aan (Jes. 52: 7 HSV) dat de voeten van wie het goede boodschappen lieflijk zijn. En dat (Joh 20: 21) ons in de kracht van de Geest de dag in stuurt, zoals de Vader Jezus heeft gezonden. Zo ben je het huis nog niet eens uit, maar heeft het verloop van je dag je al bewust gemaakt van Gods aanwezigheid, en heeft het je gericht op de missie van Gods koningschap.’ Het lijkt me prachtig als we elkaar kunnen helpen met het aanreiken van creatieve manieren van kijken met Koninkrijks-ogen naar ons dagelijks leven. Met oog voor routines die we allemaal herkennen, maar bijv. ook met oog voor routines die horen bij een bepaalde werkomgeving. Zo hoorde ik eens over iemand die in de zorg werkte dat ze zich steeds als ze voor de zoveelste keer haar handen moest ontsmetten, zich te binnen bracht dat Christus haar zonden heeft gereinigd. Nou, de voorbeelden zijn, denk ik, eindeloos… Laten we de liturgie van het alledaagse vieren!