Genesis 41: 38

Soms duikt die vraag wel eens op bij het vervullen van een vacature: waarom hebben ze eigenlijk die man of vrouw gekozen? Waarom is dat beroep naar die persoon gegaan?

Die vraag zou ook wel passen bij Jozef. Waarom hebben ze eigenlijk Jozef gekozen om Egypte te besturen?

Nou zegt iemand: ze hebben hem geselecteerd, omdat hij van die mooie verhalen kon ophangen. Iedereen hing aan zijn lippen toen hij die akelige droom van Farao uit de doeken deed. Een ander zegt: nee, het zijn duidelijk zijn leidinggevende capaciteiten geweest, waardoor hij het van gevangenisslaaf tot eerste minister heeft geschopt. Kijk eens naar dat voedselactieprogramma van hem. Wat een organisatietalent moet daarachter hebben gezeten! Een derde wijst op zijn doorzettingsvermogen. Deze jongeman is écht een bijtertje die zelfs een langdurige gevangenschap heeft overleefd! Het resultaat: na alle ups en downs een welverdiende promotie.

Toegegeven: al die kwaliteiten zie je zeker terug bij Jozef en ook enige handigheid kan hem niet ontzegd worden. Bij zijn opmerking dat Farao moet uitkijken naar een sterke man die het volk door de zeven vette en magere jaren heen kan leiden, zie je hem al wijzen naar zichzelf: laat die personeelsadvertentie alstublieft maar achterwege, hier staat de ideale man! Nee, dat zeg je natuurlijk niet hardop. Het is juist de kunst om anderen te laten zeggen wat je zelf denkt.

Hoe dan ook, het werkt! Jozef wordt na zijn verhaal niet uitgelachen, zo van: droom maar lekker verder. Nee, de Farao neemt Jozef uiterst serieus met zijn uitleg over die zeven magere, afgrijselijke koeien, die na hun diner, heel raar, nog dezelfde magere scharminkels blijven.

Jozef kan opgelucht adem halen: ‘Dit woord was goed in de ogen van Farao …en al zijn dienaren.’ Dat laatste, het instemmend geknik van alle dienaren heeft natuurlijk geen enkele betekenis! In een dictatuur een andere mening ventileren, is spelen met je leven. De vraag die de Farao vervolgens stelt, doet er echter wel toe: ‘Zouden wij iemand kunnen vinden als deze man, in wie de Geest van God is?’ Pardon! De Geest van God? Notabene een heidense koning die niet vraagt naar kwaliteiten, diploma’s of de nodige bestuurservaring, maar direct selecteert op basis van de gave Gods? Zo’n eis zie je doorgaans niet terug in personeelsadvertenties, laat staan dat het in sollicitatiegesprekken aan de orde komt.

Maar …zou je voldoen aan zo’n profiel? Dat ze zeggen: oh ja, die vrouw of man, die heeft de gave van God. Dat de mensen om je heen iets terugzien van wat met Pinksteren is gebeurd: de Geest is uitgestort op alle vlees.

Wat heeft de Farao gezien in Jozef? Ongetwijfeld zal de Farao gehoord hebben van al de vernederingen die Jozef heeft moeten ondergaan. Daarin is hij voorloper van onze Verlosser Jezus Christus. Vergelijkingen die voor het oprapen liggen. Jozef die zijn vader verlaat om zijn broers op te zoeken en vervolgens een diepe weg moet gaan om uiteindelijk verhoogd te worden. Jozef die evenals Jezus in dienst treedt als hij 30 jaar is (vergelijk Genesis 41: 46 met Lukas 3: 23).

De Farao zal iets gezien hebben van wat Handelingen 7 ons vertelt: genade en wijsheid. In Jozef heeft de Farao uiteindelijk de Geest van God gezien, net als wij dat ten volle zien in Christus, de Man Gods. Op hem rust de Geest des Heren en ligt ons heil besloten.

Theo den Braanker