Nog even en de zomervakantie breekt aan. Tijdens deze periode en in het voor- en naseizoen gaan vele mensen naar hun weekendhuisje. Of ze koppelen hun caravan aan en gebruiken hun boten. Velen gaan op vakantie. Mensen die midden in het leven staan, voelen het, weten het: we hebben het nodig, even ertussen uit gaan, even uitrusten, even de rust vinden.

Rust hebben we nodig. Rust van alle spanningen die het leven met zich meebrengt. Rust hebben we nodig van alle dingen die ons emotioneel raken. Rust hebben we nodig vanwege de dingen, de ernstige dingen, die we meemaken. Rust hebben we nodig omdat we zo vaak tekort schieten in de ogen van onze medemensen. Rust hebben we nodig omdat we zo vaak niet aan onze eigen verwachtingen voldoen. Rust hebben we nodig omdat we weer eens even onder het juk, dat we elkaar of onszelf opleggen in het dagelijks bestaan, uit willen.

Maar als we dan na de weekwisseling, na de vakantie terugkeren in ons dagelijks ritme dreigt alles weer terug te komen: de spanningen, de emoties, de ernstige dingen, de tekortkomingen, het juk. Uiteindelijk en ten diepste helpt de adempau-ze niet.

Hoe dan wel? Misschien kunnen we wat leren uit een bekend gedeelte uit het evangelie naar Matteüs. U kunt het vinden in hoofdstuk 11: 25-30.

Echte rust vinden we alleen bij Hem die de genade heeft in zichzelf, Jezus Christus. Hij is de barmhartigheid in eigen persoon. Zijn leven werd gekenmerkt door zachtmoedigheid. Hij had er geen behoefte aan te domineren, zijn haan koning te laten kraaien. Hij hoefde zich niet zo nodig breed te maken ten koste van de ander. Hij gunde de ander ruimte om zich te ontplooien. De Here Jezus is naar deze wereld gekomen niet om gediend te worden maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen. Dat is zijn zachtmoedigheid. Hij heeft zich vernederd.

Alleen als we naar de Here Jezus toegaan, krijgen we de rust die we nodig hebben. Deze blijft, al is de vakantie afgelopen en ook al is de harde dagelijkse werkelijkheid weer in alle ernst en hevigheid losgebarsten. Dan kan een mens verder en verliest hij in de spanningen de moed niet. Dan kan zij met haar emoties naar de Trooster. Dan kan hij de ernstige dingen van het leven met de Heer bespreken. Dan heeft zij vergeving voor de zonden en de tekortkomingen. Dan wordt hij verlost van het juk dat andere mensen hem of hij zichzelf heeft opgelegd. Dan krijgt zij alleen het zachte juk en de lichte last van Jezus te dragen.

Van harte hoop ik dat vakantievierders en thuisblijvers deze zomermaanden een fijne adempauze zullen hebben en heerlijk uitrusten. Maar ik hoop nog meer dat iedere lezer van het Kerkblad de rust van de Here Jezus mag leren kennen, de rust die blijft tot in eeuwigheid.

Laten we allen bij Hem uitrusten.

G.J. Mink