Handelingen 2 vers 1-12

In Handelingen 1:15 lezen wij dat er ongeveer 120 mensen bijeen waren.
U weet misschien dat er 10 mannen nodig zijn om een synagogedienst te kunnen houden.
Wel, er zijn er 120 nodig (12 x 10) om een nieuwe gemeenschap te stichten. Lucas schrijft dus in Handelingen 1: er was een legitieme nieuwe gemeente aanwezig.
Als dan de Pinksterdag aanbreekt, komt er het geluid als van een geweldige wind. En er komen tongen als van vuur. Het zijn de begeleidende kenmerken van de nadering van God. Wij lezen dezelfde dingen in Exodus 19 en 24 bij de Verbondsluiting op de Sinaï.
Nu niet meer in het groot, maar juist in het intieme: God komt . . . de Heilige Geest komt.
En sluit de band met de mens apart. Je mag van Hem zijn. Wie dat beseft gaat zingen. Wie dat weet komt woorden te kort om het uit te leggen.
Steeds lezen wij in het prachtige Handelingen 2 woorden over verbazing en verwondering:
vs 6 de menigte liep te hoop en verbaasde zich
vs 7 en buiten zichzelf van verwondering, zeiden zij . . .
vs 12 en zij waren allen buiten zichzelf en geheel met de zaak verlegen
Ziet u. De Geest wekt verbazing. Eerst in wat er gebeurd, maar later door wat er gezegd wordt.
Ik verbaas mij wel eens over de botheid van de wereld. Over de hoon en de spot en het gemak en zelfs de geraffineerdheid waarmee Gods heilige dingen ge- en vooral ook misbruikt worden. Het gaat zoveel mensen zó om zichzelf.
De Geest spreekt over God. Nooit over zichzelf.
Het gaat ook niet om de grote daden van de (gelovige) mens. Het gaat om de grote daden Gods.
En de Geest gaat oogsten. Op die 1e dag nemen 3000 mensen God aan en knielen voor Hem en worden gedoopt. 3000!!
Weet u waar het misgaat. Waar de kerk over zichzelf praat en met zichzelf bezig is. Als het alleen maar gaat over achteruitgang en minder dit en slechter dat.
De kerk moet en de kerk mag over de grote daden Gods spreken.
De kerk leeft, waar zij verbaasd is over het evangelie.
Wie Mij liefheeft, zegt Jezus, die zal Mijn Woorden bewaren en Mijn Vader zal hem liefhebben en wij zullen tot hem komen en bij hem wònen.
Liefde voor de woorden van evangelie. En dan mogen ook wij verbaasd zijn. Ook best over onze kerk.
Wat hebben we veel mooie en trouwe en biddende mensen. Wat hebben we veel mensen op kringen en clubs en groepen. Wat hebben we veel mooie jonge mensen. Niet achter over gaan leunen en over onze grote daden dus weer spreken.
Maar we mogen ook best wel eens verbaasd zijn over alles wat God in ons midden doet. Verbaasd dankbaar zijn.
Dit jaar hebben 54 mensen belijdenis gedaan in onze gemeente. Daar zaten jonge en oude mensen tussen. Mensen met littekens en mensen met idealen. Mensen met ziekte en mensen met overwonnen aarzelingen.
Zij waren verbaasd over Gods trouw in hun leven.
Het leek wel heel veel 3000 op die eerste dag, maar weet u: het gebeurt nog steeds. Zelfs nog veel meer.
Er zijn op dit moment meer dan 1 miljard christenen.
Als een mens gemiddeld 70 wordt, (en dat is wereldwijd veel lager, maar laat ik het maar ruim inzetten), dan krijgen we de volgende berekening: 1 miljard gedeeld door 70 – gedeeld door 365 dagen: dan kom ik op 39.000 per dag.
Als de kerk dus groeiende is, dan moeten er per dag meer dan 39.000 wereldwijd bijkomen.
In alle talen van de wereld.
Er wordt wereldwijd gebeden. Wereldwijd zegt de Heilige Geest: doe het maar, kom maar dichterbij . . . jij mag ook.
Er wordt gebeden onderweg en in huizen, door jonge mensen en door mensen in verpleegtehuizen, in gevangenissen en tussen apparaten op de Intensive Care afdelingen. In verdriet en wanhoop, in twijfels en in schuldgevoelens.
Oprecht zijn mensen verbaasd, want zij beseffen soms dat zij het niet verdiend hebben, en toch spreekt God ook tegen hen dat zij er bij mogen horen.
De Geest werkt en de Geest leeft en de Geest oogst nog steeds.
Verbazing wekkend!!

ds. A.H. Groen