Wie gelooft in God, mag zich bij Hem thuis weten.
(1 Petrus 1:17)

Wij zijn burgers van een rijk in de hemelen,  van waaruit wij ook de Here Jezus Christus als verlosser verwachten, schrijft Paulus aan de Filippenzen (3:20).  Dan zijn we geen vreemdelingen en bijwoners meer, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten Gods (Ef.2:19).
Maar hier op aarde blijf je als christen op een bepaalde manier toch altijd een vreemdeling. De vraag is, of wij dat nog wel zo beleven. Daar naar handelen! Of we ons niet al te zeer op deze aarde hebben gevestigd, zodat we dat ons hier volkomen thuis voelen. Als christen vreemdeling zijn op aarde, heeft alles te maken met het navolgen van onze Heiland, de Here Jezus Christus.
Heel zijn leven was Jezus vreemdeling op deze aarde. Hij was hier niet thuis, Hij liep buiten de geijkte paden, Hij was in alle opzichten vreemdeling op aarde. Denk maar aan zijn geboorte en zijn sterven. Geboren in een stal en gestorven aan een kruis. Jezus was een vreemdeling hier beneden, niet af en toe, maar altijd. Als hij iemand genas was hij een wonderdokter, anderen zagen in Hem degene, die het Joodse volk verlossen zou van de macht van de Romeinen en wilden Hem koning maken. Weer anderen beschouwden Hem als profeet, als Hij het opnam tegen de leidslieden van het volk en geen ontzag voor hen bleek te hebben. Jezus als de grote vreemdeling. Hoewel deze wereld eigenlijk Zijn wereld is. Door Hem geschapen. Hij was vreemdeling in eigen wijngaard en Hij werd buiten geworpen. (Matt.21) en gedood, hoewel Hij de zoon van de Heer van de wijngaard was. Zijn wereld is bezet gebied, doordat de grote misleider, de boze, zijn macht uitoefent en velen verleidt. Wie zijn oren niet laat hangen naar de boze en het kwade, die wordt een vreemdeling. Die is in de wereld niet populair, vaak het voorwerp van smaad en hoon. Zoals de Here Jezus dat zijn hele leven ondervonden heeft.
Wie in Jezus gelooft als zijn Heer en Zaligmaker, die is thuis bij God, maar vreemdeling op deze aarde. Totdat de boze definitief verdreven wordt is dat zo. Maar zolang mensen hun oren lenen aan de boze, zolang de zucht naar macht, geld en roem ons in zijn greep houdt, zolang de normen en waarden van God niet gerespecteerd worden, zolang het doel alle middelen heiligt, zolang is een christen, die daar niet aan mee wenst te doen, vreemdeling hier op aarde, in navolging van Zijn Meester. 
Want leven naar Gods wil en Zijn geboden, maakt dat je vervreemd van deze wereld.
Het is verleidelijk om maar gewoon mee te doen. Misschien  is het beter om te zeggen, dat gewoon meedoen een verzoeking is. Meteen aan het begin van zijn verlossingswerk is de Here daar al mee geconfronteerd, toen Hij drie keer werd verzocht door de boze. (Matt.4) “Ik zal U alles geven, als U zich neerwerpt en mij aanbidt”, zei de satan.  Het antwoord van de Heiland was; “De Here, uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen”. Hem alleen dienen, dat maakt allen, die in God geloven tot vreemdelingen. Jezus heeft de verzoeking weerstaan, toen in de woestijn, en tot aan het kruis toe, toen men Hem bespotte en zei: “Kom af van dat kruis! Dat had Hij gekund, maar Hij deed het niet! Hij gaf zijn leven, hangend tussen hemel en aarde als de grote Vreemdeling. Voor ons, u, jou en mij! Want er is een ander thuis. Waarheen de Here ons brengen wil. Die nieuwe hemel en de nieuwe aarde – het blijft geen bezet gebied – waar gerechtigheid wonen zal.
Wij staan elke dag voor de keus: doe ik mee of niet! Op alle terreinen van het leven kom je er voor te staan! Zoek ik de dingen, die Boven zijn of die op de aarde zijn (Kol.3:1,2) Wie Jezus blijft volgen, blijft vreemdeling, want een discipel van Jezus staat niet boven zijn Heer!

ds.J.F.Tanghé