Leviticus 23: 39

Het is september. Letterlijk betekent dit: de zevende maand. In de zevende maand is het zeven dagen feest. De eerste dag is een rustdag. Zo is het ook met de achtste dag. Kijken we naar onze kerkelijke agenda: zeven dagen feest. Beginnend met zondag 19 september, een rustdag. Eindigend met zondag 26 september, een rustdag. Een feest van de HEER dat zeven dagen duurt.

Zo bevinden we ons mooi in lijn met Leviticus 23. In dit bijbelhoofdstuk wordt Israël opgeroepen de grote feesten te vieren: Pesach (Pasen), Sjavoeot (Pinksteren) en Soekkot (Loofhuttenfeest). En zo doet Israël het tot op de dag van vandaag. Juist in de komende week is het voor hen Loofuttenfeest, een feestweek met aan het begin en aan het eind een rustdag!

Om dit feest te vieren gelden er wel diverse voorschriften. De meest kenmerkende is het bouwen van een loofhut. De bedoeling is dat je er gedurende een week in gaat wonen. Dan moeten de weersomstandigheden het wel toelaten natuurlijk. In het koudere noordelijke klimaat is ‘wonen’ noodgedwongen beperkt tot eten. Iedereen gaat uit zijn huis naar de loofhut. Waarom? Om te gedenken dat de HEER zijn volk in de barre tijd van de woestijn heeft bewaard. Hij heeft Israël van het nodige voorzien.

Water, manna, kwartels, wolk- en vuurkolom.

Zoals Hij toen was, zo is Hij nog steeds. Hij biedt bescherming in barre tijden. Dit hebben we toch ervaren? Hij heeft voorzien in onze primaire levensbehoeften. We hebben niet tevergeefs naar Hem omhoog gekeken. Dat moeten we altijd blijven doen.

Om zijn volk hierbij te bepalen gaf de HEER opdracht om loofhutten te bouwen.

Hiervoor gelden bijzondere voorschriften. Ze moeten in de open lucht worden opgericht. Ze dienen uit ruim twee schotjes te bestaan (de rest mag bestaand zijn). Het dak moet open genoeg zijn om naar de hemel te kijken, maar met voldoende lover bedekt zijn om schaduwen te werpen. Het versieren van wanden en ‘dak’ met takken en vruchten is ook voorgeschreven.

Het verlenen van gastvrijheid in de loofhut vergroot de vreugde die het feest kenmerkt (Deut. 16:14). Op het Loofhuttenfeest worden ook niet-joden uitgenodigd met Israël feest te vieren. Een warm welkom. Een open huis. Ter herinnering aan de ontvangen gasten wordt vaak iets dat op hen betrekking heeft aan de wand opgehangen. Dit kan bijvoorbeeld heel goed een fotootje zijn of een tekening van de kinderen.

Bij de Grote Kerk staat de komende week ook zo’n loofhut. Op de twee zondagen zal in beide morgendiensten aan het Loofhuttenfeest aandacht worden geschonken. En op zaterdag 25 september kun je ook even binnenkijken. Misschien een idee dat de kinderen een tekening meenemen of dat er wat pasfoto’s worden opgehangen.

Bijzonder is dat juist op het Loofhuttenfeest Salomo de tempel ingewijd heeft (1 Koningen 8). Met Loofhuttenfeest gedenkt Israël dat de HEER zijn tent onder de mensen heeft opgeslagen. De HEER wil onder mensen wonen en zo beste bescherming bieden die zich laat denken.

Is het niet prachtig dat we juist tijdens Loofhuttenfeest, de HEER dankend voor zijn bescherming, ons aan de opbouw van zijn huis, de Kerk, gaan toewijden?