Zorgzaamheid

“Toen nu Jezus Zijn moeder zag en de discipel die Hij liefhad, bij haar zag staan, zei Hij tegen Zijn moeder: ‘Vrouw, zie, uw zoon.’ Daarna zei Hij tegen de discipel: ‘Zie, uw moeder…’ (Joh. 19: 26-27a)”

Een hartverscheurend tafereel: een bloedende Jezus aan het kruis en een bloedend moederhart onder het kruis.
Meer dan dertig jaar geleden had iemand tegen haar gezegd: ‘Een zwaard zal door je ziel gaan…’ Woorden die misschien nu wel in alle heftigheid terugkomen. Wat zal er door Maria heengegaan zijn deze laatste uren: toen ze hoorde dat Jezus opgepakt was, toen ze misschien in allerijl ’s morgensvroeg naar het plein van Pilatus gesneld was en haar Zoon zag staan, toen ze tot haar ontzetting zag hoe ze Hem geselden, bespotten… wat ging er door haar heen toen ze Hem zag strompelen door de straten van Jeruzalem met het kruis op Zijn rug… Wat gaat er door haar heen nu ze weet dat Zijn laatste uren gekomen zijn… en het niet eens meer mogelijk is om afscheid van Hem te nemen, een laatste gesprek te voeren…?
En toch, laten we ons niet focussen op Maria alleen. Hoezeer dit tafereel kan ontroeren – medelijden en empathie zijn niet de kern van Golgotha. Op Golgotha staat niet zij centraal, maar Hij.
Hij ziet haar staan: de vrouw die zoveel voor Hem betekend heeft, die Hem gedragen heeft, die ooit met Hem gevlucht is naar Egypte, die heel veel van Hem niet begreep, maar toch van Hem hield… zoals alleen moeders dat kunnen: soms heel veel van je kinderen niet begrijpen en toch van ze houden… Wat gaat er in Zijn hart om? Is er een sterkere band op aarde dan tussen moeder en kind – misschien nog wel sterker dan tussen man en vrouw? Hoeveel mannen riepen op de slagvelden niet om hun moeder? De eerste in je leven – en soms ook de enige – die je onvoorwaardelijk liefheeft?!
Jezus weet hoe kwetsbaar ze is. Maria is zeer waarschijnlijk weduwe, een vrouw van rond de vijftig – voor die tijd een oude vrouw. Ze is afhankelijk van Hem. Het is de oudste zoon die zorgplicht voor zijn moeder heeft.
En als ze daar zo staat, ziet Hij ook een ander: de discipel die Hij liefheeft. Johannes. Hij is er wel. Hij was er vannacht, in het paleis van Kajafas en ook nu is hij er weer. Hij heeft wel de moed op kunnen brengen om Zijn meester te volgen.
Nog niet zo lang geleden stelde Johannes’ moeder een vreemde vraag aan Jezus: mogen mijn zonen aan uw rechterhand zitten als Uw Koninkrijk komt? Kunnen ze minister worden? Haar wens gaat nu in vervulling. Johannes mag minister worden: van Sociale Zaken. Vanaf het kruis krijgt Hij zijn portefeuille uitgereikt.
“Toen nu Jezus Zijn moeder zag en de discipel die Hij liefhad, bij haar zag staan, zei Hij tegen Zijn moeder: ‘Vrouw, zie uw zoon!’
Daarna zei Hij tegen de discipel: ‘Zie uw moeder.’ ”
Ja, Jezus blijft ons verwonderen. Tot het laatste toe. Hij verwondert mij vanwege:
a) Zijn eerbied voor Gods geboden. Zelfs nu vervult Hij de wet van God: ‘Eert uw vader en uw moeder…’
b) Hij verwondert mij in de tweede plaats vanwege Zijn diepe liefde. Terwijl Zijn lichaam zwoegt aan het kruis, de pijn Hem foltert, de dood dichtbij is, heeft Hij nog lief. Tot het einde. Daarnet bad Hij voor Zijn moordenaars, nu denkt Hij aan Zijn moeder. Johannes zegt in hoofdstuk 13: ‘Hij heeft de Zijnen liefgehad tot het einde.’ Dat geldt natuurlijk in de eerste plaats voor Zijn zelfovergave aan het kruis, maar het is ook hierop van toepassing: Hij heeft de Zijnen lief tot het einde. Letterlijk.
c) En boven alles verwondert Hij mij vanwege Zijn gehoorzaamheid. Want terwijl Hij het gebod vervult: Eert uw vader en uw moeder, vervult Hij ook nog een ander gebod, een hoger gebod: het gebod van Zijn Vader.
Wat had Hij Zijn moeder een pijn kunnen besparen! Als Hij van het kruis was afgekomen. Wat had Hij haar een leed kunnen besparen. Maar Hij deed het niet. Er is een ander gebod – dat nog zwaarder voor Hem weegt dan het: ‘Eert uw moeder…’ – en dat is het ‘Eert Uw Váder’. Dat weegt voor Hem het allerzwaarst. Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede…
En daar mogen wij Hem het meest voor bewonderen. En hoeveel pijn het ook doet; Hij bewijst haar nu meer liefde door aan het kruis te blijven dan er voor haar af te komen.
Dit is Zijn ure!
Jaren geleden waren ze ook samen: Jezus en Zijn moeder. Op een bruiloft. De enige andere keer dat Maria genoemd wordt in dit evangelie. Alleen op Golgotha en in Kana komt zij voor. ‘Ze hebben geen wijn meer’ zei ze toen. Maar Jezus zei: ‘Mijn ure is nog niet gekomen.’
Maar nu wel. Zijn ure is gekomen. Toen veranderde Hij water in wijn, zodat de bruiloft door kon gaan.
Vandaag doet Hij het weer. Water wordt wijn.
Het water van Zijn leven – Zijn bloed, Zijn zweet en Zijn tranen – verandert Hij in wijn. In de wijn van Gods liefde.
Kent u die? Die is alleen op Golgotha verkrijgbaar. Maar wie er eens van gedronken heeft, weet hoe zoet ze is. Dan ervaar je wat de Psalm zingt: ‘een volle beek van wellust maakt, hier elk in liefde dronken.’
Ja, Jezus verandert opnieuw water in wijn.
En nu kan de bruiloft doorgaan. De bruiloft van het Lam.
Zorg dat u er bij bent!

M. Klaassen