Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar klonk in de morgendienst een bijzonder gedicht van Hanna Lam. Ds. G. J. Mink bereikte het verzoek dat in het Kerkblad af te drukken en op de website te plaatsen. Hieraan wil hij graag voldoen.

De mensen van voorbij
Wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij
Wij noemen ze bij namen.
Zo vlinderen zij binnen
In woorden en in zinnen
En zijn wij even bij elkaar
Aan het einde van het jaar.

De mensen van voorbij
Zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij
Ze zijn met ons verweven
In liefde, in verhalen,
Die wij zo graag herhalen,
In bloemengeuren, in een lied,
Dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij,
Zij worden niet vergeten,.
De mensen van voorbij,
Zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
Daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
Zijn in het licht, zijn vrij.