Bericht uit Suriname

Greet

Zoals u in het vorige bericht heeft kunnen lezen was ik mij aan het oriënteren of er een mogelijkheid was om Nederlandse les te geven in een afgelegen dorp. Na enkele gesprekken met de leiding van MAF Suriname en MAF Nederland en met mensen die uit Gujaba zelf komen, kregen we meer duidelijkheid. We hoorden verontrustende berichten over dit dorp. Het blijkt een totaal anti-christelijk dorp te zijn aan de Boven Suriname Rivier. Zodra mensen hier christen worden en de kerk willen bezoeken (een dorp verder) verhuizen ze al snel naar een naburig dorp, omdat ze in hun eigen dorp gediscrimineerd worden door dorpsgenoten.

In het verleden is een crisisteam ingevlogen in dit dorp, omdat leerlingen zich bezig hielden met Winti en het personeel bedreigden. Het werd me sterk afgeraden om in mijn eentje hier aan het werk te gaan in een dorp dat zo anti is. Eerlijk gezegd zou ik hier de kinderbijbels niet eens uit durven delen… Ik moest dit nieuws even verwerken en was wel wat teleurgesteld omdat we hier al de nodige tijd en energie in hadden gestoken. Maar… als er ergens een deur gesloten wordt, gaat er een raam open.

Bij Stichting Kansrijk Suriname hebben ze ook mensen nodig voor andere projecten zoals de Clarkeschool. Dit is een school met 500 leerlingen in een wijk 15 kilometer buiten Paramaribo. Hier wordt christelijk onderwijs gegeven waardoor ik met een gerust hart mijn kinderbijbels uit kan delen. Na een gesprek met de directrice van deze school voelde ik me gelijk op m’n gemak en voelde dat dit goed is. Het verschil met het binnenland is dat de leerlingen hier in ieder geval al Nederlands spreken. Op deze school wordt al een leesproject verzorgd. Mensen die dit project verzorgen, werken op zes verschillende basisscholen en vinden het fijn dat ik met hun werk door kan gaan als zij de andere scholen bezoeken. Er is blijkbaar een kleine groep leerlingen (tussen de 10 en 15) die nog steeds niet kunnen lezen door allerlei omstandigheden. Met deze groep ga ik aan het werk en ik zal daar denk ik veel geduld voor nodig hebben. Mijn doel is om aan het einde van het volgende schooljaar deze leerlingen te hebben leren lezen om daarmee te kunnen bijdragen aan een goede toekomst voor hen. Volgens kenners hier moet ik mijn doelen niet te hoog stellen. Maar voorlopig ben ik nog niet bereid om water bij de wijn te doen.

Miguel

Mijn geloof blijkt kleiner te zijn dan dat van een mosterdzaadje. Greet is erg verkouden (dit blijkt bij een gevoelstemperatuur van 42 graden ook mogelijk te zijn) waardoor we afgelopen zondag de preek van ds. Den Boer hebben mogen luisteren. Wij hebben bij de MAF de afgelopen 11 weken een enorme geloofsbeproeving gehad. Niet één waarbij wij twijfelden aan Hem, maar twijfelden aan onszelf. De ene na de andere tegenwerking vanuit allerlei kant deed ons zoeken naar mogelijke zonden die de slechte speelruimte gaven om een conflict met de Medische Zending te creëren, een vliegtuigincident te veroorzaken, documenten kwijt te raken binnen een ministerie van transport, Andy (piloot) zijn vliegbrevet af te nemen, volle tegenwerking vanuit officiële instanties om ons beschadigde vliegtuig voor reparatie uit Lawa te mogen halen, oogontsteking Andy, auto’s met schade aan remsysteem, kapotte koppakking, etc. Al die tijd zijn we blijven bidden en is er voor ons gebeden, iedere ochtend tot diep in het binnenland waren er indianen voor ons in gebed vanuit de overtuiging dat God niet laat varen wat Zijn hand begon. En Hem smekend om leiding om uit deze impasse te komen. Wat een ervaring om na geduld te hebben geoefend en vanuit het niets, binnen een week te zien hoe Hij maakt dat de Medische Zending ons weer vraagt te vliegen, dat Andy onschuldig wordt verklaard in het incident en zijn brevet zonder aantekening terug krijgt, dat we binnen dezelfde week toestemming krijgen om het vliegtuig uit Lawa te halen en het werkelijk weer in de hangaar hebben staan. Andy heeft daarnaast al zijn keuringen doorstaan en zijn oogontsteking neemt af. Wat een zegeningen, wat een herkenning als we vanochtend dan zingen: ‘Al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij ‘t smeekt, mild en overvloedig’. Maar oh, wat moeten mijn geloof en mijn geduld nog groeien. Ook ik zou Jezus wakker hebben gemaakt tijdens die storm op het meer, in dit geval omdat ik bang was dat het MAF scheepje zou zinken….

Lieve gemeente het gaat ons goed, de afgelopen weken zijn voor ons (MAF, Greet en mij) misschien leerzamer geweest dan voor Suriname? Ik hoop er te zijner tijd nog eens iets over te kunnen vertellen, want de druk die wij voelden, laat zich niet “beschrijven”.