Vorige keer heeft u een artikel van Miguel kunnen lezen. Deze keer schrijft Greet een stuk: Wat is er veel gebeurd sinds de laatste nieuwsbrief van december. De werkzaamheden namen alleen maar toe. Ik heb tot de paasvakantie gewerkt op twee scholen. Maar door allerlei projecten ben ik gestopt met de middelbare school. Ik kreeg daar een certificaat, een afscheidscadeau en een foto met alle examenkandidaten. Om een beeld te krijgen van wat ik gedaan heb naast mijn werk op de scholen:

· Kleding uitgedeeld aan bejaarden in Commewijne (een arm district van SU).

· Een kleinschalige bibliotheek opgezet in Mariënburg. De boeken kreeg ik gratis van de stichting Unu Pikin. Dit heb ik overgedragen aan een jong meisje dat hier nu iets mee verdient.

· Kleding uitgedeeld aan kinderen in een kindertehuis in Domburg.

· Een schoenendoosactie op touw gezet, waarbij ik enkele lagere en middelbare scholen uit Nederland wil koppelen aan scholen hier in Suriname. De bedoeling is dat er schoolpakketten gemaakt worden. Dat houdt in een doos met de meest gangbare spullen die een kind nodig heeft om naar school te kunnen gaan en daarbij een mooi leesboek.

· Mee geweest met een dagje naar de dierentuin met 30 kinderen uit de achterstandswijk Sunny Point.

· Een keer op een boerenmarkt gestaan om wat kleding te verkopen voor de minst bedeelden. Geven is geen optie, dan wordt er gegraaid en zien de mensen de waarde er niet van in. Het geld is geschonken aan de begraafplaats van Mariënburg voor wat beplanting.

· Bijbels weggebracht naar scholen en naar een mevrouw die de schoolbibliotheken bevoorraadt. Zodoende komen de Bijbels terecht op Islamitische en Hindoestaanse scholen waar de kinderen ze graag lezen.

· Een fiets geregeld voor iemand die hier erg om verlegen zat.

· Meerdere malen gastvrouw geweest voor het appartement naast ons, zodat mensen een fijne vakantie hadden.

Zo kan ik nog even doorgaan. Ik ben me nu aan het voorbereiden op het nieuwe cursusjaar dat half augustus weer begint op school in Rotterdam, waar mijn collega’s met een nieuwe methode zijn gestart. Wanneer ik nu al terugblik op mijn periode hier in Suriname, kan ik alleen maar zeggen dat ik hier op m’n plaats was. Ik voelde mij als een vis in het water en durf bijna te zeggen dat ik iedere dag wel iemand tot zegen ben geweest. Hoe ik hiertoe in staat was? Dat begrijp ik eerlijk gezegd zelf niet. Dingen werden geleid, kwamen op mijn pad, ik kreeg de energie en gezondheid om dit alles te doen. Enorm dankbaar ben ik dat God mij (ons) wilde gebruiken om in zijn Koninkrijk te mogen werken. Dat dit leuker is dan ik had verwacht, verbaast me iedere dag opnieuw. Ik ga in juli/augustus terug naar huis en thuiskomen na een uitzending is, zoals men vaak zegt, nog moeilijker dan weggaan. Ik zie op tegen het gejaagde leven in een maatschappij die prestatiegericht is. Waar men zich druk maakt om niets. Dat ik veranderd ben, weet ik zeker en ik hoop dat de mensen om mij heen heel veel geduld met me zullen hebben. Ik ben een voorstander van de waardevolle levenshouding die ik hier in Suriname heb geleerd. Maak je niet druk! No Spang.