Zo op het eerste gezicht een wat vreemde titel boven dit stukje. Kun je bidden zonder met God te delen wat je op je hart hebt? In dit kader wil ik het echter hebben over voor je laten bidden na de dienst. Ik kan me voorstellen dat het een drempel is om met het gebedsteam te delen wat je ten diepste houdt bewogen. Misschien zijn er zaken waar je jezelf voor schaamt. Of ben je gewoon niet zo’n prater. Vind je het lastig om zaken onder woorden te brengen? Waarom zou je dit delen met twee gemeenteleden die voor je bidden? Een reden kan zijn: de last die je met je meedraagt. Een gevoel dat al een tijd aan je geweten knaagt. Door het te delen, deel je de last en wordt het dragen wellicht minder zwaar. Kan het voelen als een opluchting. Een ander kan dan (geleid door de Geest) iets zeggen of delen waar je kracht uit put. Woorden vinden waar jezelf niet opkwam, maar die je raken in je hart of troosten. Maar ook vreugde delen is mooi. Door te delen vermenigvuldig je de lofzang en blijdschap. Delen kan daarom tot zegen zijn voor jezelf. Delen kan zonder details. God weet wat leeft in jouw hart. God ziet je als zijn kind. Maar hoe vraag je dat dan, voorbede zonder details? Een paar voorbeelden: ik wil danken voor zegeningen, ik wil danken voor genezing, voor rust, voor inzicht, enzovoort. Ik wil bidden om kracht, troost, wijsheid, liefde, geduld, moed, de overwegingen in mijn hart. Je ziet; details hoeven niet gedeeld met het gebedsteam. Het mag specifiek, maar hoeft zeker niet. Maar als je last zwaar is of je vreugde groot, dan is delen iets moois. Delen om te verlichten of delen om te vermenigvuldigen. We staan als gebedsteam graag voor u en jou klaar. Iedere zondag in de Maranathakerk, vooraan bij de kleine zaal.