Broeders en zusters,
Inmiddels zijn ruim vier maanden verstreken sinds Gert de Bruin voor het eerst naar Eethen belde. Dat telefoontje bracht veel in beweging. We besloten om in november verkennend met elkaar in gesprek te gaan. Daarbij was ruimte voor vragen vanuit de beroepingscommissie aan mij, en kon ik mijn vragen stellen n.a.v. de profielschets van de wijkpredikant en de andere stukken die ik had kunnen lezen over de Hervormde Gemeente van Sliedrecht. Na dat gesprek bleek bij beide partijen de behoefte te leven om in januari met elkaar door te spreken. Die ‘vertraging’ werd ingegeven door de afspraak over mijn beroepbaar stelling per 2021 die ik met de kerkenraad van hervormd Eethen/Drongelen had gemaakt. In januari ontvingen we de commissie hier in Eethen, en vond opnieuw een open gesprek plaats. Daarna leidde de besluitvorming in de wijk- en algemene kerkenraad tot het uitbrengen van het beroep. Er volgden een aantal bezoeken en gesprekken. Ook leidde ik de morgendienst van 28 februari. Helaas kon door quarantaine het bezoek van woensdag 3 maart niet doorgaan, maar de videogesprekken per telefoon waren ook goed en waardevol. Gaandeweg groeide bij mij als predikant, en ook bij ons als gezin, de overtuiging dat God onze weg naar Sliedrecht aan het leiden was. De inhoudelijke gesprekken met beroepingscommissie en kerkenraadsleden gaven mij een waardevol inzicht in wat er speelt in de gemeente, hoe jullie als kerkenraadsleden daar met hoofd, hart en handen (project van de kerkenraad m.b.t. de kennismaking met de fam. Vastenhout – red.) bij betrokken zijn, en hoe ik daar als predikant een plek tussen zou kunnen gaan innemen. Ook de gesprekken over aspecten die voor ons als gezin van belang zijn (wonen, school, werk Sandra) waren warm en duidelijk. In dat alles heeft het ons goed gedaan van vele kanten te horen hoe er biddend werd meegeleefd. En daarbij was de hoop leidend dat er duidelijkheid van Godswege zou ontstaan over de weg die Hij voor ons in petto had. Daarbij heeft het ons goed gedaan dat er oog was voor de vragen die dat ongetwijfeld bij ons zou oproepen, en ook voor de impact die dit beroep bij aanvaarding zou hebben voor de gemeente in Eethen en Drongelen. Al met al is er de afgelopen tijd veel door ons hoofd gegaan. Overwegend, biddend. We zijn dankbaar dat het niet alleen in ons hoofd bleef zitten, maar dat we meer en meer merkten dat ons hart erbij kwam, en ons enthousiast maakte voor de stap naar Sliedrecht. Vandaar dat we blij zijn jullie te kunnen meedelen dat ik besloten heb het door jullie op mij uitgebrachte beroep te aanvaarden. Dat stemt ons vreugdevol en dankbaar. Tegelijk beseffen we ook dat dit veel zal gaan betekenen voor alle betrokkenen, in de maanden die ons wachten. Zowel voor ons als gezin, voor jullie (wijk)gemeente, maar ook voor de gemeente in Eethen en Drongelen. Gelukkig is er dan ook voldoende tijd om samen te werken aan een zo goed mogelijke overgang. Uiteraard zullen we daarover binnenkort contact hebben met elkaar. Het doet goed om jullie, na een lange, maar zorgvuldig bewandelde weg, dit bericht te kunnen sturen.
In de hoofd, hart en handen-boodschappen las ik dat er bij jullie (uiteraard!) best zorgen leven over de post-coronatijd, ook in de kerk. Tegelijk werd ik getroffen door het onderliggende verlangen om ondanks de best zorgelijke tijd die we beleven, te bouwen aan Gods kerk, ten dienste van Zijn Koninkrijk. Ik kijk ernaar uit om daaraan mijn steentje bij te dragen.
Het deed mij denken aan een couplet van een lied van Sela ‘Jezus leidt zijn kerk’:
‘Jezus roept en leidt Zijn kerk naar het einde van de tijd;
bouwt met ons Zijn koninkrijk vol van Gods gerechtigheid.
Als de wereld vlucht en vecht, komen wij op voor het recht;
geven machtelozen stem, volgen Jezus, dienen Hem.’

In Christus verbonden, Michiel Vastenhout