Uit: “Naar veilige haven” van Huib Fenijn

De Brug

Dit is mijn troost in angst en pijn.
Te weten, niet alleen te zijn,
Maar dat mijn lot van kust tot kust,
geklonken in Gods handen rust.

Ik vraag niet meer naar tijd en duur,
Maar weet voorzeker, ieder uur,
Hoe woest de storm, hoe hoog het tij,
Eeuwige armen onder mij!