Mensen willen graag oud worden, maar oud zijn valt niet altijd mee. Als je een gelukkig huwelijk hebt gehad en je partner is al overleden. Of, je komt uit een groot gezin, maar was de jongste en veel van je familieleden zijn al gestorven. Veel ouderen blijven op hoge leeftijd alleen over. Het wordt stil om hen heen. Wat ook blijft is een verlangen naar een gemeenschappelijk thuis, waar aandacht is voor elkaar. Kan de gemeente met al zijn verscheidenheid aan mensen dit ook voor onze oudere broeders en zusters zijn?
Iets anders is als je als oudere met je gezondheid gaat tobben. Een veel voorkomende ziekte is die van dementie, in al zijn stadia.
Ik las daar ergens het volgende gedicht over:

Er komt een dag – er komt een nacht
dat je verbijsterd stil blijft staan.
Als alles anders dan je had gedacht
of verwacht, blijkt te gaan.

Die ene man – die ene vrouw
van wie jij altijd, tot voor kort,
zo zeker wist: “Ik hoor bij jou”.
Als die ineens een vreemde wordt.

De tijd van toen: voorgoed voorbij.
De toekomst lijkt een donker gat;
verdwalen in je eigen huis,
een vreemdeling in je eigen stad.

Er komt een dag – er komt een nacht,
dat het verandert om je heen.
Omdat je ogen opengaan.
Dan ben je voor het eerst: alleen.

Het is even wennen aan ’t idee,
maar, je telt hoe dan ook nog altijd mee.

Ten slotte
Voor het huis van de kerk ontving ik € 10,- en € 20,- van bezochte oudere gemeenteleden.

Vrede, Pastor Harm Jansen, harm1.jansen@ziggo.nl.