Een ander kerstfeest

Onrustig schuift Daan heen en weer op de bank. Hij baalt er zó van; wat was hij graag bij het kerstfeest geweest, maar het mocht écht niet had mama gezegd. Hij moest nog vier dagen met zijn voet omhoog zitten, zijn voet die zo zeer deed en waar hij niet meer op kon staan. Liever had hij aan niemand verteld hoe het was gekomen dat zijn voet zo’n pijn deed. Maar Sem was het maar blijven vragen: ‘Hoe komt dat nu?’ en ‘Je valt toch niet zomaar van de trap?’. En toen had hij het verteld en Sem hád moeten beloven om het echt niet door te vertellen. Eergisteren had hij ruzie gemaakt met Berend, een jongen uit groep 7. Ze hadden elkaar uitgescholden en geslagen….O wat was hij vreselijk boos geweest! Niemand zegt wat lelijks over zijn vader en zeker geen dingen die niet waar zijn! Zijn vader is geen dief! Hij had Berend ook uitgescholden: dat Berend stonk en dat hij
niet goed kon rekenen… en toen was Berend zo boos geworden dat hij hem van de trap geduwd had. En onderaan de trap had Berend hem gewaarschuwd: ‘Als jij zegt dat ik dit heb gedaan, dan weet ik jou en je zusje te vinden…!’.
Wat een rotjong! Maar bang was hij wel geworden. Wat als er de volgende keer weer wat gebeurt of als Berend zijn vrienden erbij haalt? En daarom had Daan bedacht dat hij het beter tegen niemand kon vertellen. Maar wat voelde hij zich rot, híj kon er toch zeker niets aan doen? En nu zat hij dus thuis, terwijl alle anderen op school het kerstfeest vierden. Gelukkig zouden Sem en Thijs, zijn vrienden, vanmiddag langskomen om alles te vertellen. Hij keek er nu al naar uit, want Sem en Thijs waren échte vrienden.
Hij kent ze nog niet eens zo lang, hij woont hier nog maar vier maanden. En toch, toch zijn zij echte vrienden, hij weet het zeker.
Het duurt nog zeker twee uur voordat ze komen. Wat zouden ze aan het doen zijn? Zijn klasgenoten waren de afgelopen dagen al zo enthousiast over dat kerstfeest en eigenlijk wist hij niet eens waarom. Op zijn oude school stond er wel een grote kerstboom in de hal en was er vaak warme chocolademelk met wat lekkers erbij, maar dat was het dan. Daar was niemand al dagen druk mee bezig, dat was gewoon ieder jaar hetzelfde. Maar hier op deze school was dat anders; het leek net of er iets héél bijzonders zou gaan gebeuren.
‘Tingelingeling….rom bom’, wat is dat nu? Hij hoort muziek. Zo snel als hij kan duwt hij zich omhoog om vanaf de bank naar buiten te kijken. Hé kijk nou eens! Daar zijn Thijs en Sem, maar ook alle anderen, zijn hele klas staat buiten. Mama doet snel de deur open, de klas en de juf komen de kamer in. Iedereen zoekt een plaatsje op de grond, de hele kamer zit vol. ‘He, wat leuk dat jullie er zijn!’. ‘Waarom zijn jullie hier?’ Daan wil allemaal vragen stellen. En dan vertelt de juf dat het kerstfeest geen kerstfeest kan zijn als Daan er niet bij is. ‘Jij hoort er helemaal bij’. ‘En als jij niet naar school kan komen, dan komt een stukje van de school wel naar jou’, lacht de juf.
En dan pakt de juf haar gitaar en zingen ze met elkaar een aantal mooie kerstliederen. Daan kent de liederen niet, maar vindt het prachtig dat het bij hem thuis gezongen wordt. Het lijkt wel of het speciaal voor hem is! En dan gaat de juf het kerstverhaal vertellen.
Daan hoort veel dingen pas voor de eerste keer. Kerstfeest is het feest waarin God zijn Zoon gaf om de wereld te redden.
God wil graag dat het goed komt tussen Hem en de mensen, Hij wil hun zonden vergeven.
‘Daan’, de juf kijkt hem aan, ‘k heb hier een brief, een brief van Berend en ik wil die graag aan jou geven’. Daan wordt rood, hij snapt er niets van. Hij opent de brief en leest deze zachtjes door, zijn wangen worden nog roder en zijn lippen trillen. Daan leest dat Berend spijt heeft van wat hij gezegd en gedaan heeft en ook dat hij hem bedreigd heeft.
‘Daan’, zegt de juf, ‘dit is waar het met kerst echt over gaat’.