Jezus Christus geeft: … vreugde

‘Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn’ (Johannes 15: 11). Bij het woordje vreugde moet ik vaak denken aan het Joodse feest ‘Vreugde der wet’ (Simchat Thora). Op internet kun je diverse filmpjes bekijken van dansende mensen met in hun handen rollen van papier die de Thora symboliseren. Het is een vrolijke viering waarbij gedankt wordt voor de Thora. Hoe blij kun je zijn met een ‘stuk papier’? In de Christelijke Bijbel gaat het bij vreugde niet over zomaar ‘plezier maken’. Nee, de vreugde die Jezus geeft gaat over een diepgaand gevoel van geliefd zijn. Het is een gave, een geschenk: jij bent een kind van de allerhoogste God en Koning. Het is Zijn liefde in jou. Het is een volkomen vreugde in Christus! Dat is zo omdat Hij zo intens verbonden is met zijn Vader en zijn Geest: deze drie verheugen zich mateloos in elkaar. Jezus weet zich eindeloos geliefd door zijn Vader en eindeloos verheerlijkt door zijn Geest. Dat maakt Hem blij. En die blijdschap wil Hij, door ons aan te spreken, in ons uitstorten. Voor volkomen vreugde heeft God ons geschapen. Niet de vreugde in onze levensomstandigheden, maar de vreugde in Christus Jezus. Halleluja, lof zij de Heer!

Kring Verder na verlies
In het pastoraat in het algemeen en bij de rouwverwerkingskring ‘Verder na verlies’ in het bijzonder, kom ik veel verdriet tegen bij de mensen. In het vorige kerkblad schreef ik iets over ‘troosten’. Van de Belgische ‘troost-deskundige’, Manuel Keirse leerde ik dat troosten niet kan zonder eerst goed te luisteren en vervolgens het verdriet dat er is op een veilige en vertrouwde wijze naar buiten te laten komen door erover te (laten) praten, zonder advies of goedkope antwoorden.
Veel mensen zijn bang om iemand in verdriet op te zoeken. Het gevoel ‘Ik weet niet wat ik zeggen moet op zulke momenten’ maakt dat mensen er liever bij wegblijven. Keirse schrijft in zijn boekje ‘Stil verdriet’ dat het misschien gemakkelijker wordt om toch die stap te zetten als men de vraag ‘Wat moet ik zeggen?’ even vergeet. Beter is het om (wel) op bezoek te gaan met een open vraag: ‘Waarmee kan ik je helpen?’ Je zult verbaasd zijn wat mensen vanuit hun verdriet jou vervolgens te zeggen hebben. Nog enkele tips voor wat je kunt doen voor iemand in verdriet. Herhaalde bezoeken op eigen initiatief worden gewaardeerd. Men hoeft niet te wachten op een uitnodiging. Een rouwende heeft alle energie nodig om verder te leven. Maar stem wel af, of en wat de rouwende zelf wenst en, of hij/zij het bezoek niet als te opdringerig ervaart. Blijf terugkomen, ook als je een paar keer ‘nee’ te horen hebt gekregen en zie dat niet als een persoonlijke afwijzing. Als je iets wilt meebrengen denk dan aan, een maaltijd, een pannetje soep, een klein plantje, een boekje, een geschreven kaartje of een uitnodiging om ‘iets leuks’ te gaan doen waar de rouwende vroeger plezier in had. Bij dit laatste is het moment waarop je dit voorstelt vaak te vroeg en het gevaar is dat je na enkele weken er niet meer toekomt en wegblijft. Keirse schrijft hierover: ‘Als de werkelijkheid van het verlies ten volle begint door te dringen en de rouwende de meest intense pijn ervaart, voelt hij/zij zich vaak verlaten en geïsoleerd. Mensen die een dierbare hebben verloren vergeten dat nooit. De verjaardagen zijn vaak momenten waarop men intens terugdenkt aan de overledene. Het wordt meestal als bijzonder attent beleefd als iemand op zo’n dag een kaartje of een brief stuurt, of gewoon een teken van medeleven laat horen en waarbij men de naam van de overledene durft te vermelden. Op een respectvolle wijze neem je zo deel aan het verdriet.’ (Keirse, M., Stil verdriet, Lannoo 2011, blz. 63-68).

Vredegroet
De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. Nog eens zei Jezus: ‘Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit… Ontvang de Heilige Geest.’ (Johannes 20: 21-22).

Pastor Harm Jansen, harm.jansen@hervormdsliedrecht.nl, tel. 06-49 59 48 93