Soms kom je iemand op het spoor die je zelf niet zo snel ‘ontdekt’ zou hebben. Mij overkwam dat recent met Nick Cave, een Australische zanger, kunstenaar én (volgens Stefan Paas in De Ongelooflijke Podcast) theoloog. Een man met een intens leven, waarin verslaving een rol heeft gespeeld, maar ook intens verdriet, toen hij zijn vijftienjarige zoon aan de dood verloor.
Onlangs werd een boek van hem in het Nederlands vertaald als Geloof, hoop en ravage. Een collega droeg het aan om te lezen op onze studiekring. Voor ieder van de deelnemers bepaald buiten onze ‘comfortzone’, zou je kunnen zeggen. Maar daarom des te boeiender! Ik ben benieuwd naar de bespreking van het boek binnenkort. Ik weet wel dat ik het in één keer heb uitgelezen. En gaandeweg via Spotify ook nog heel wat van zijn liedjes (met name uit de laatste 25 jaar) heb teruggeluisterd.
Misschien niet voor alle lezers van dit Kerkblad iemand waar je meteen een ‘klik’ mee zult hebben. Maar ik raad het boek zeer aan.
Overigens heeft ook Kees van Ekris hem opgenomen in de selectie voor zijn podcast ‘Moderne herders’, te beluisteren op Spotify, als aflevering 1 van seizoen 3 van de Moderne profeten.
Waarom Nick Cave een pastor is, heeft te maken met zijn website
https://www.theredhandfiles.com/ waar hij vragen van mensen beantwoordt, over alle mogelijke onderwerpen.
Ook prachtig om te lezen.
Zijn muziek is op Spotify te vinden onder Nick Cave & The Bad Seeds. Bijv. het album The Boatman’s Call. Ook brengt hij muziek uit onder zijn eigen naam, of samen met Warren Ellis.
Maar ook als je zijn muziek niet gaat kunnen waarderen, blijft zijn boek de moeite waard. Hij wordt geïnterviewd door de Ierse journalist Seán O’Hagan, zelf niet-gelovig. Ik zou er een heel aantal citaten van kunnen delen, maar kies nu voor een citaat op pag. 91, in een hoofdstuk Twijfel en verwondering. Ze hebben het dan over secularisme en over religie. Heel relevant, ook in onze gepolariseerde samenleving.
‘Nee, ik zeg niet dat secularisme zelf een aandoening is. Ik denk alleen dat het er niet zo goed in geslaagd is om antwoord te geven op vragen waar religie in geoefend is. Religie kan in een goede vorm dienen als een herderlijke kracht die gemeenschappen bij elkaar houdt – en in een gemeenschap voelen mensen zich meer verbonden met elkaar en met de wereld. Daar vinden ze een diepere betekenis.
Wat voor soort vragen kan religie volgens jou beter beantwoorden?
Religie houdt zich bijvoorbeeld bezig met de noodzaak van vergeving en genade, terwijl het secularisme volgens mij geen taal heeft gevonden om met dit soort zaken om te gaan. Het gevolg daarvan is een soort hardvochtigheid naar de mensheid in het algemeen. Die indruk heb ik in elk geval. En die hardvochtigheid komt volgens mij voort uit vereenzaming, stuurloosheid en het gevoel afgescheiden te zijn van de wereld. Op een bepaalde manier zoeken mensen naar religie – en betekenis – op andere plekken. En steeds vaker vinden ze die in tribalisme en in een politiek van verdeeldheid.’
Actuele woorden, ook als ik denk aan onze samenleving en de dominanten politieke realiteit.
Hoe mooi zou het zijn als ook de kerk in Nederland, als onze gemeente, die ‘herderlijke kracht’ waar Cave het over heeft (weer) zou kunnen uitstralen!

Een hartelijke groet, ds. Michiel Vastenhout