Aanvullend aan het boekje van Tom Wright over het Bijbelboek Openbaring lees ik als voorbereiding op de leeskring een boekje van de Amerikaanse predikant Eugene Peterson, getiteld Laatste woorden. Ik kwam daar de volgende mooie passage tegen:
‘En dan is er stilte in de hemel, ‘ongeveer een half uur’ (Openbaring 8: 1).
We leven in een rumoerige wereld. Er wordt naar ons geschreeuwd, we worden opgejut, geroepen. Iedereen heeft een belangrijke boodschap voor ons. We worden omgeven door lawaai. Boodschappen worden oorverdovend versterkt. De wereld is een mensenmassa waarin iedereen tegelijk praat en niemand kan of wil luisteren. Maar God luistert. Hij spreekt niet alleen tot ons, Hij luistert naar ons. Dat Hij naar ons luistert is zelfs nog een groter wonder dan dat Hij tot ons spreekt. Maar zelden is er nog iemand te vinden die aandachtig en grondig luistert. Maar zelden wordt ons gestamel begrepen, worden onze onhandige woorden doorgrond, wordt onze rommelige zinsbouw ontward, uitgeplozen en gehoord – aan elke lettergreep aandacht besteed, elke nuance begrepen. Onze gedachten worden serieus genomen. Onze gevoelens worden serieus genomen. En waar dat gebeurt weten we dat wat we zeggen en voelen van oneindig belang is. We ontlenen er waardigheid aan. We weten nooit hoe goed wij denken of spreken tot we iemand vinden die naar ons luistert. (…) Goed spreken wordt mogelijk als er goed geluisterd wordt. Wat hebben woorden voor zin als er niemand luistert? Er is stilte in de hemel, ongeveer een half uur: God luistert.’

Een hartelijke groet, ds. Michiel Vastenhout