Momenteel zijn er 21 fracties in de Tweede Kamer. Als ik tenminste de tel niet ben kwijtgeraakt. Ik kan deze fragmentarisering niet los zien van de individualisering die om zich heen gegrepen heeft. Voeg daar nog eens bij dat het gemeengoed lijkt te worden dat iedereen zijn eigen waarheid heeft en het ‘samen’ raakt hoe langer hoe meer uit beeld. Ieder heeft nog meer gelijk dan een ander. Ver weg lijkt het besef dat de ander ook wel eens de Geest zou kunnen hebben. Als je hiervan doordrongen zou zijn, komt er vanzelf wat bescheidenheid tevoorschijn. En dat lijkt me grote winst.
Het gemeenschapsdenken is uit de mode geraakt. Het derde element van de idealen van de Verlichting, overigens de mijne niet, ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’ komt niet meer uit de verf. Vooral vrijheid en gelijkheid worden beklemtoond.
Vrijheid die in Christus gevonden wordt is voor velen iets uit het verleden.
Gelijkheid en gelijkwaardigheid worden vereenzelvigd. En het ‘samen’ hangt er maar zo’n beetje bij.
De kerk staat niet buiten de maatschappelijke tendensen. Ook hier vinden we de individualisering. Ook hier de klemtoon op het eigen gelijk. Ook hier het ‘ik ‘ in plaats van het ‘wij’. Het zou mooi zijn als we ons wat meer in het ‘wij’ en het ‘samen’ gingen oefenen. En dat is nog iets meer dan ‘voor elk wat wils’ te organiseren. Samen met elkaar. Samen in verbondenheid met de Kerk van alle eeuwen en alle plaatsen.
Als we hierin vorderingen zouden maken, zou dit wel eens van wezenlijke betekenis kunnen blijken te zijn voor de samenleving waarin we zijn geplaatst.

Een hartelijke groet uit de pastorie aan de Batelier,
ds. G.J. Mink