Wat mis je in deze coronatijd?
Bezoek, contact, sportvereniging, kerkgang, club? Voor ieder is het antwoord verschillend.
Ik ging het eens bij mezelf na. Wat mis ik vooral? Dat zijn misschien wel het meest het gebruik van de zintuigen: kijken, luisteren, ruiken, voelen, proeven. Dat is wat ontmoetingen met mensen zo mooi maakt en je nu mist. Bijvoorbeeld: iemand appen is iets anders dan hem spreken, geappt worden is iets anders dan haar stem horen. Een digitale hand opsteken is iets anders dan even de hand vasthouden. Via het scherm iemand zien is iets anders dan iemand aankijken. Iemand een kus geven is iets anders dan een icoontje sturen met de afbeelding ervan. Kijk, dat mis ik. Het echt persoonlijke contact met mensen om wie ik geef. Ik had nooit gedacht dat ik dat zo belangrijk zou vinden.
Wij zijn daar (terecht) erg terughoudend in, maar dat maakt het probleem zeker niet minder. Het belang van het fysieke in het leven en in het geloofsleven is bij mij nog nooit zo nadrukkelijk binnengekomen. Je verplaatsen om naar de kerk te gaan, brood en wijn te ontvangen, de stembanden te gebruiken. Een groot verlangen om dat weer, en dat met elkaar te kunnen doen.
Dat is mijn gebed. Bid je mee?