Vandaag en morgen vergadert de Generale Synode, de landelijke vergadering dus, van onze kerk in Lunteren. Uiteraard staat weer een behoorlijk aantal belangrijke onderwerpen op de agenda. We spreken met de Raad van Toezicht van onze
Protestantse Theologische Universiteit vooral over de opleiding van aanstaande predikanten. Dit is wel een zorgpunt, want het aantal aanmeldingen van nieuwe studenten blijft al jaren achter. De uitstroom van oude predikanten is vele malen groter dan de instroom van nieuwe.
Een volgend punt dat besproken wordt is de ‘protestantse visie op kerkgebouwen’, van groot belang als we denken aan de inrichting ervan, de monumentale status, de (on)mogelijkheden voor verduurzaming en de keuze bij eventuele afstoting van gebouwen.
Een derde punt dat ik er even uitlicht, is de verhouding van de Kerk tot Israël en Palestina. Jaren geleden is de visie van onze kerk in een beleidsdocument vastgelegd, maar dit heeft wel een update nodig. Een ingewikkelde kwestie omdat we als kerk op verschillende manieren met elkaar verbonden zijn. Er is de onopgeefbare verbondenheid met het volk van Israël, er is de verbondenheid in het lichaam van Christus van broeders en zusters christen-Palestijnen en Messias Belijdende Joden, er is de diaconale
verantwoordelijkheid ten aanzien van mensen in nood in deze gebieden. Op de synode zal een weg gezocht worden hoe we tot herijking van de indertijd verwoorde visie zullen kunnen komen.
Dan is er ook nog een gesprek over het zogenaamde ‘Daderbeleid’. Kunnen we mensen die in de fout gegaan zijn, een tweede kans bieden? En zo ja, op welke voorwaarden? We leven van vergeving, maar er is ook nog zoiets als draagvlak, verwerking, (blijvende) verantwoordelijkheid voor slachtoffers. Iedereen begrijpt wel dat hier voetangels en klemmen zitten en dat grote zorgvuldigheid vereist is.
Ten slotte nog een initiatiefvoorstel van enkele synodeleden om te gaan spreken over de bijbelse visie op het huwelijk, seksuele relaties en gender. Ook dit is geen thema voor een achternamiddag, terwijl het wel hoogst actueel is en velen in verwarring zijn ten aanzien van deze materie waar nogal wat gemeenteleden mee worstelen.
Zaterdag zal vooral besproken worden hoe we tot een zorgvuldig gesprek zullen kunnen komen dat mensen verder helpt. Dat zal nog niet zo eenvoudig zijn, maar we kunnen en mogen er niet om heen.
Wilt u het werk van onze synode in uw voorbeden gedenken?

Een vriendelijke groet,
ds. G.J. Mink