Misschien verging het u als kerkbladlezer net als mij vorige week. Met interesse leest u ons gewaardeerde blad van a tot z, van pagina 1 tot pagina 12. De bekende rubrieken komen voorbij. En dan het maandoverzicht van ons College van Kerkrentmeesters. Wat schrok ik hiervan. De collecte-opbrengsten zijn afgelopen jaar bijzonder teruggelopen (€ 13.000 minder) en slechts 87% van het begrote bedrag kon worden ingezameld, contant of digitaal. Zeker, ik weet wel dat er ook onder ons zijn die moeilijk de touwtjes aan elkaar kunnen knopen. Die moeten zich bepaald niet schuldig voelen. Zeker, ik weet dat er gemeenteleden zijn die, nu ze weer naar de kerk kunnen, vergeten nadien hun collectegeld over te maken, ondanks het feit dat de kerkrentmeesters ons hieraan via de kerkapp wekelijks subtiel herinneren. Zeker, ik weet dat gasten onder ons de digitale weg niet zo snel kunnen vinden en als ze in de Grote Kerk niet via de hoofduitgang het gebouw verlaten, onbedoeld de kerkcollecte missen. Zou u ook niet heel wat redenen kunnen bedenken? Excuses ook? En toch…; het laat me niet los. We hebben als gemeente zoveel om dankbaar voor te zijn.
We hebben avondmaal mogen vieren, de beker van de dankzegging mogen heffen, we hebben Hem gedankt voor zijn Zoon, we zijn Hem dankbaar dat we binnenkort weer een vierde predikant in ons midden mogen verwelkomen, maar waar is nu het dankoffer in de breedte van onze gemeente? Misschien maakt u voor dit jaar wel plannen die grote uitgaven met zich meebrengen. Wat is nu onze planning voor de collecte? En hoe stimuleren we ook onze jongeren en kinderen in het geven? Ik schrok. Ik ben vast niet de enige. Wat zou dat erg zijn.
Een vriendelijke groet vanuit de pastorie aan de Batelier,
ds. G.J. Mink.