Houd me niet vast

We mogen terug kijken op een bijzondere tijd: Palmzondag, de Bezinningsbijeenkomsten, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen. Stilstaan bij het diepste lijden van Jezus en bij het grootste feest dat wij als christenen mogen vieren. We mochten bij de diensten veel meekrijgen uit het Johannes evangelie. De dienst op de Paasmorgen werd geleid door ds. Mink en hij nam ons mee in Johannes 20 en dan vooral vers 17. Hier verschijnt Jezus na zijn opstanding aan Maria uit Magdala. Eerst denkt ze dat het de tuinman is, maar bij het uitspreken van haar naam herkent ze hem. En wat is dan een logische reactie? Je wilt hem aanraken, vastpakken, knuffelen! Maar Jezus zegt: ‘Houd mij niet vast’. Dat klinkt misschien vreemd, maar Jezus zegt erachteraan: ‘Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader’. Daar ligt namelijk Zijn doel, dáár kan Hij voor ons bidden en pleiten, bij Zijn Vader, die dóór Hem ook onze Vader is. Hij gaat voor ons een plaats bereiden in het Huis van Zijn Vader, waar vele woningen zijn. Iets om dankbaar voor te zijn en daarom mogen we met Pasen uit volle borst ‘de Heer is waarlijk opgestaan’ zingen!
‘Houd mij niet vast’ had binnen onze familie nog een andere betekenis. Mijn lieve vader kwam op sterven te liggen en wij wisten dat we hem niet langer konden ‘vasthouden’. Op Goede Vrijdag moesten wij hem definitief laten gaan. Samen met Jezus mocht hij opstijgen om in één van de woningen in het Huis van zijn Vader thuis te komen. Daar kon hij dan, zoals hij het zelf verwoordde, ‘huppelen in de tuinen van de Heer’.
De opstanding op Pasen is een grote troost voor ons, en hopelijk voor velen. Wij zijn nog hier op aarde, maar met Jezus als onze pleitbezorger mogen ook wij uitkijken naar het Huis van onze Heer, Halleluja!

Goede dagen gewenst en een vriendelijke groet, Mieke van ’t Veer