In gesprek blijven én meeleven

Helaas bleken opnieuw allerlei maatregelen nodig in verband met de COVID-pandemie.
We zien in de samenleving dat dit allerlei emoties oproept en dat de polarisatie toeneemt. Ik denk dat het goed is om het hebben van verschillende opvattingen niet te verwarren met polarisatie. Het kan juist goed zijn om je eigen opvattingen eens naast die van een ander te leggen. Maar waar er geen noodzaak wordt gevoeld, of geen ruimte wordt ervaren om elkaars opvattingen kritisch te bevragen en evt. te wijzigen, dáár treedt polarisatie op en raken meningen in beton gegoten. In de kerk zijn we terecht vaak van de vreedzame dialoog en houden we niet van polarisatie. Het is de eenheid met Christus die ons bindt (zie ook de meditatie op deze website). Toch mogen we er ook voor waken dat we in de kerk ons hullen in stilzwijgen en lastige gesprekken mijden. Laten we juist in een tijd als dit zoveel als mogelijk is met elkaar in gesprek blijven, ook over thema’s die schuren.
Tegelijk mogen we elkaar oproepen om in situaties van eenzaamheid en zorg (COVID-gerelateerd of niet) betrokken te blijven op elkaar. Meeleven met een ander spreekt in een tijd van polarisatie niet vanzelf. Het is, zou je kunnen zeggen, het oprichten van een teken van Gods Koninkrijk. Een appje, een belletje, een kaartje, een bezoek. Dat is niet gewoon, dat is de moeite meer dan waard!