Jeugddiaconie Werkvakantie reisverslag

Jeugddiaconie Werkvakantie reisverslag
Prievjet (=Hallo)!
Mijn naam is Timo Gort, ik ben 22 jaar en het is alweer twee maanden geleden dat ik op werkvakantie ben geweest. Het klinkt heel cliché maar het is waar: wat vliegt de tijd toch weer! Het is zelfs bij het schrijven van dit artikel alweer nodig om in mijn geheugen te graven: wat heb ik daar allemaal uitgevoerd? Maar laten we bij het begin beginnen.
Met de stichting Childerens Relief zijn we met vijf jongeren (vier dames en één heer) naar het dorp Beregowo in Oekraïne gegaan. In Beregowo zouden we twee weken overnachten in hostel: ‘De Ark’. Tien minuten lopen van ons hostel lag ons werkelijke reisdoel: de straatkinderenopvang ‘Het Arendsnest’. Hier wonen vijf straatkinderen permanent (indien mogelijk tot hun 18de) en nog zo’n dertig kinderen in de leeftijd tussen de 6 en 15 jaar komen hier in deeltijd, d.w.z. overdag en dat 5 dagen per week. De kinderen kunnen hier onder andere verkrijgen: schoollessen, een warme maaltijd, kleding en Bijbelonderwijs. Samen te vatten in de woorden: hulp, aandacht en vooral liefde. Dit project draait het hele jaar door op vrijwilligers die zich hier met hun hele hart voor inzetten.
Waarom komen deze kinderen hier? Omdat ze op straat leven? Niet helemaal. Het heet een straatkinderen-tehuis, maar in werkelijkheid hebben de kinderen wel een’ thuis’. Maar om het wat te verhelderen, hun ‘thuis’ is geen écht thuis. Slaapplek is een beter woord. Een voorbeeld van één situatie maakt dit duidelijk. Een jongetje van 6 heeft alleen een moeder, de vader is vertrokken. Zijn moeder is alcoholist. Zijn broers slaan hem. De moeder maakt al het geld op (aan drank) waardoor er niets overblijft voor een warme maaltijd, school, kleding en speelgoed voor haar kind. Hij komt alleen thuis om te slapen. Is dit een ‘thuis’ te noemen? Nee, dit noem je een slaapplek, geen thuis.
Wat hebben wij/ik hier dan gedaan? Eens per jaar wordt er een vakantie van twee weken georganiseerd voor de kinderen van het tehuis, en dan mag iedereen een vriendje meenemen die uit eenzelfde soort milieu komt. Kortom, onze taak was 70 kinderen twee geweldige weken bezorgen. Onze dag was kortweg ongeveer zo: zingen-bidden-bijbelverhaal-toneelstuk-excursie-spelmiddag-zwemmen-warmeten-zingen-bidden-einde.
Hoe was het? Vermoeiend en fijn. Het vergde wel veel van je in de zin van: vroeg op, veel doen en laat naar bed. Maar het hoogtepunt is dan toch als na verloop van dagen een kind je zo vertrouwt dat het een knuffel/ liefde/aandacht bij je komt zoeken. Fijn om dan je armen om een kind te kunnen slaan, wetend dat Jezus hetzelfde heeft gedaan.
‘En Hij nam een kind, zette dat in hun midden
en omarmde het’ – Markus 9:36a