Vorige week woensdag was ik bij de coronaherdenking in het Dr. Willem Dreespark.
Onze burgemeester hield een toespraak, de initiatiefnemer van het planten van de herdenkingsboom sprak enkele woorden en een medewerker van Waerthove droeg een gedicht voor. Ook klonk er muziek en zang.
Een van de nummers die ten gehore werd gebracht was een lied van Nick en Simon, ‘Kijk omhoog’, dat het volgende refrein kent:

Kijk omhoog naar de zon.
Zoek niet naar een antwoord,
laat het los, hou je vast aan mij.
Deze weg wijst zichzelf,
hij leidt je naar de toekomst,
deze wolk drijft snel voorbij.

Ik werd er door geraakt. Wat een hopeloosheid toont dit gedicht. Mensen snakken naar een antwoord, de weg wijst zich niet vanzelf, je redt het niet met: ‘Na regen komt zonneschijn’. En: vasthouden aan mensen…..
Levensvragen zijn ook voor christenen niet gemakkelijk te beantwoorden. Zeker niet.
Zij zoeken wèl een antwoord, ze gaan naar Hem die de Weg is. Hij is degene die naar de toekomst leidt. Christenen hebben geleerd, God zij dank, hoger te kijken dan de zon.
Zij richten zich op God.
Gelukkig waren bij de herdenking ook de klanken te horen van het lied ‘Groot is uw trouw, o Heer’. En voor ons werd gezongen het christelijke lied ‘Be thou my vision’.
Een vertaling hiervan staat in Hemelhoog 321 (‘Wees mijn verlangen’), een andere in het Liedboek, gezang 263. Dit geeft meer dan Nick en Simon. Laten we dit gebed bidden:

Wees Gij mijn toevlucht de komende nacht,
de morgen die ik ondanks alles verwacht.
Hoe kan ik gaan slapen als Gij er niet zijt,
die mij van het donker en wanhoop bevrijdt.

Wees Gij mijn wijsheid, de rust in mijn hart,
bevrijding van wat mij ontstelt en verwart,
die hoop die mij grond geeft als alles verdwijnt,
het duister me aangrijpt, de zon niet meer schijnt.

Gij zelf moet meegaan, uw lichtend gelaat,
een gids die mij voorgaat en nimmer verlaat.
De dag loopt ten einde, de nacht is nabij,
Wees Gij nu mijn toekomst, het duister voorbij.

Een vriendelijke groet
vanuit de pastorie aan de Batelier,
G.J. Mink.