We mochten afgelopen zondag het Heilig Avondmaal vieren. Vanwege de regels mocht dat maar met 30 mensen per dienst. Wel was er een extra dienst om 14.00 uur voor o.a. de nieuwe belijdende leden. Mijn hoop is dat velen van ons dit Avondmaal in hun hart meegevierd hebben. Er is momenteel veel wat we in ons hart mogen/moeten vieren. Ook de lofzang mag helaas niet luidkeels klinken in onze diensten. Ds. Mink nam ons via Lucas 1: 68 – 79 mee, niet alleen met de lofzang van Zacharias die in dit gedeelte te lezen valt, maar ook met de lofzangen van Elisabeth en Maria, en later van Simeon en Anna. Het is zo mooi, dat wat God doet ons tot het zingen van zulke mooie liederen kan inspireren. Thuis mochten wij de mooie liederen in de dienst uit volle borst meezingen, waar de mensen in de dienst de liederen met hun hart konden zingen. Voor de viering van het Avondmaal was het precies andersom. Wij mochten het Avondmaal in ons hart vieren en de mensen in de dienst mochten het daadwerkelijk meebeleven.
Vreemd is dit eigenlijk, maar als je er verder over nadenkt is het ook mooi. We mogen met elkaar verbonden zijn en zo ook met God. Zacharias zong het al en ook al had hij 9 maanden niet met z’n mond kunnen zingen, ongetwijfeld had het in zijn hart gejubeld!
‘Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralend Licht uit de Hemel over ons opgaan en verschijnen aan allen die leven in duisternis en verkeren in de schaduw van de dood, zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de VREDE.’
Gods belofte is in Jezus naar ons toegekomen. En dan is datgene waar we ons misschien wat ongemakkelijk bij voelen alleen bijzaak. Laten we in ons hart van het Avondmaal genieten en met ons hart de liederen jubelen. Geprezen zij de Heer!

Goede dagen gewenst en een vriendelijke groet,
Mieke van ’t Veer