Margaret in Kameroen

Ondertussen ben ik begonnen met een verdiepende workshop ‘Orthografie voor de taal Bano’o’. Tijdens deze workshop werk ik samen met de Bano’o. Deze eerste week hebben we nogmaals goed gekeken naar de eerste versie van het alfabet. Welke letters komen erin en welke niet. Vandaar uit zijn we gaan kijken naar hoe we bepaalde woorden gaan schrijven. Er zijn namelijk woorden die op verschillende manieren geschreven worden, wat zorgt voor verwarring. In goed overleg bespreken we alle opties en hakken we knopen door. We blijven benadrukken dat het schrijven van een taal niet voor de oren, maar voor de ogen is. We moeten met een manier van schrijven komen waarmee de lezers de woorden kunnen herkennen met hun ogen. Als woorden namelijk geschreven worden zoals ze uitgesproken worden, wordt het een rommeltje. Verder kijken we hoe we een toon gaan schrijven. Dit is erg belangrijk in veel talen in Kameroen, omdat toon voor een verschil in betekenis kan zorgen. We besluiten om alleen de hoge tonen te schrijven, aangezien een tekst anders zo ontzettend vol komt te staan en de lezers dan te veel informatie in één keer moeten verwerken. Volgende week zijn we van plan nog dieper in de taal te duiken. En wie weet wat we dan voor interessante dingen tegenkomen.

Vrijdag 11 november was het Wycliffe World Day of Prayer. Deze hele dag hebben we met alle mensen van CABTAL (Cameroonian Association for Bible Translation and Literacy), Wycliffe en SIL (zusterorganisatie van Wycliffe) gebeden, gezongen en uit de Bijbel gelezen. Dit werd gedaan in de verschillende talen die Kameroen rijk is. Het was een zeer mooie en gezegende dag. Er werd tijd besteed aan alle projecten die afgerond zijn, die nog lopen en projecten die hopelijk in de toekomst van de grond zullen komen. Ik heb het als zeer gaaf ervaren om mensen van zoveel verschillende culturen en kerken te ontmoeten die zo vol van God zijn en als doel hebben het Woord van God te verspreiden. Ik dank God voor deze dag. Tijdens deze Wycliffe World Day of Prayer was ik onderdeel van het worshipteam. We vormden een soort koor, dat de begeleiding verzorgde tijdens het zingen. Ik was dankbaar dat ik hieraan deel mocht nemen, en vond het prachtig om God op deze manier te eren en te prijzen. Maar ik kan me niet onttrekken aan de gedachte dat het een erg komisch gezicht moet zijn geweest; zo’n stijve Nederlander, die voorzichtig wat pasjes doet tussen al die soepel dansenden Kameroense mannen en vrouwen.

Vorige week kreeg ik mijn Kameroense identiteitskaart binnen. Ik was hier helemaal blij mee, want het hebben van de ID-kaart betekent dat ik niet langer constant met mijn paspoort op zak hoef te lopen. Helaas bleek de informatie die de kaart verschafte niet helemaal correct. Het viel me meteen op dat mijn geboortedatum niet klopte. Maar mij werd verzekerd dat dat geen problemen zou opleveren, dus dat kon ik zo laten. Niemand zou het wat kunnen schelen dat er september op de kaart staat in plaats van mijn geboortemaand november. Maar na terugkomst in mijn kantoor onderwierp ik mijn kaart nog eens aan een grondige inspectie. Tijdens deze inspectie viel mij nog iets op. Ik was bestempeld tot Beninse. Zo makkelijk is het hier om van nationaliteit te veranderen…