Hoe kom je tot geloof? Over het antwoord op deze vraag gaat het meditatief artikel deze week (zie pagina 1 van het Kerkblad). Dit is iets anders dan het antwoord op de vraag wat het motief is om christen te worden. Onlangs was ik aanwezig bij het afscheidscollege van professor Riemer Roukema, indertijd studiegenoot aan de Vrije Universiteit. Meer dan twintig jaar was hij achtereenvolgens hoogleraar Nieuwe Testament en onderzoekshoogleraar Vroeg Christendom aan de PThU en haar rechtsvoorganger in Kampen. Een bijzonder geleerde die ook nog eens predikant is van de Franstalige protestantse gemeente in Zwolle. Hij heeft zijn licht laten schijnen over wat mensen in de 2de en 3de eeuw ertoe bracht christen te worden. Een boeiende geschiedenis die zich ook naar de actualiteit toe laat vertalen. Misschien kunnen we hieruit nog wel iets leren…

Christelijke liefde en zorg
Waar de wereld nog maar onlangs zuchtte onder de pandemie van corona en 60-plussers dit najaar worden uitgenodigd een nieuwe vaccinatie te halen, is het verschijnsel ‘epidemie’ wel heel dichtbij gekomen. Een zeer besmettelijke ziekte. Werkers in de zorg stonden aanvankelijk zonder beschermingsmiddelen. Nog steeds ondervinden sommigen, ook in onze gemeente, er de nare gevolgen van. Dat is vreselijk.
Ook in de eerste eeuwen van onze jaartelling waren er epidemieën. Het bleek dat christenen zich ondanks de gevaren bleven inzetten voor hun medemensen, meer dan niet-christenen. Hierdoor overleefden meer patiënten in christelijke kring. En ook niet christenen waren onder de indruk van de hulpvaardigheid die christenen aan hen bewezen. Zo werden christenen gewaardeerd. Hoe konden ze dit doen? Ze wisten dat ze een Toekomst hadden en dit relativeerde hun bezorgdheid. We zijn sterfelijke mensen en we gaan heen. Waarheen? Naar de Heer!

Doop
Er zijn mensen die verlangen naar een nieuw leven. Ze willen gereinigd worden van hun oude bestaan. De Heer moet hun leven een extreme make-over, een metamorfose doen ondergaan. Maar kan het echt? Is het niet te mooi om waar te zijn? Durf je je onder te laten gaan?
Durf je te sterven aan jezelf en te leven met Hem? Allemaal vragen. Cyprianus van Carthago waagde uiteindelijk de stap in het doopbassin. Hij vertrouwde erop dat de doop zijn twijfels en zwakheden zou wegnemen. Dit motief was dit voorjaar heel sterk bij een van degenen die toen belijdenis deden. Hoe beleven wij onze doop?

Gedwongen huwelijk
Meisjes werden uitgehuwelijkt. Ze konden vaak niet zelf hun partner kiezen.
Het gearrangeerde huwelijk was niet voor elk meisje een mooi vooruitzicht. Nu is er een Bijbelse lijn waarin duidelijk wordt dat de ongehuwde staat voor de Heer een bijzondere betekenis kan hebben. Paulus heeft erover geschreven in 1 Korintiërs 7. Er zijn getuigenissen van jonge vrouwen die zichzelf aan de Heer uitgehuwelijkt hebben en samen een bijzondere gemeenschap vormden.
Vroege aanzetten voor een kloosterleven. Het gaat immers ten diepste om de relatie met de hemelse Bruidegom. Weten wij nog de gave van het single-zijn te waarderen? Het zou misschien helemaal niet zo gek zijn voor christenen die hiervoor de gave bezitten, zich op deze manier volledig aan de Heer toe te wijden.

Ware filosofie
Er waren in de eerste eeuwen duidelijk zoekers naar houvast in het leven.
Ze zochten hun heil in allerlei filosofische stromingen. Vaak zonder bevredigend resultaat. Mensen als Justinus Martyr, Tatianus de Assyriër en Clemens van Alexandrië hebben de ware wijsheid gevonden in Jezus Christus, de Wijsheid in eigen persoon van wie de eerbiedwaardige, oude bijbelse geschriften getuigen. Christenen met kennis van zaken konden hen inleiden in de ware filosofie en toeleiden naar de Heer.
Hij gaat alle andere wijsheidsleraars te boven.
In onze tijd zijn zoekers vaak totaal niet in het christelijk geloof geïnteresseerd. Ze gaan dit als achterlijk voorbij. Mensen die iets verschrikkelijks hebben meegemaakt worden verwezen naar psychologen en slachtofferhulp. Weinigen komen op het idee een christelijke pastor in te schakelen. Zou dit kunnen komen omdat christenen veelal dit gesprek schuwen en de intellectuele relevantie van het evangelie niet voor het voetlicht weten te brengen? Steunen wij in onze gebeden christenen werkzaam aan universiteiten en hogescholen?

Een hartelijke groet uit de pastorie aan de Batelier, ds. G.J. Mink