Niet om te veroordelen, maar om te redden

Afgelopen zondagavond ging Ad den Besten voor, opnieuw mochten we een beroep op hem doen nadat de gastpredikant niet kon komen. Gelukkig was dit wel al iets langer bekend waardoor er meer tijd was om het te regelen. Hij stond stil bij Johannes 7: 37 t/m 8: 11 -de geschiedenis van de overspelige vrouw- met een verwijzing naar Jeremia 17: 13, waar staat dat wie de Heer -de Bron van het levende water- verlaat in het stof zullen worden geschreven. We kennen allemaal de geschiedenis van deze vrouw, die door de Schriftgeleerden en farizeeërs gebruikt wordt om Jezus in de val te lokken, maar die door Jezus een les geleerd krijgen, met de bekende woorden ‘wie zonder zonden is, laat die de eerste steen werpen’. Daarbij schreef hij ook in het stof. Niemand weet wat hij schreef, maar misschien waren het wel de namen van de Schriftgeleerden en farizeeërs?
Ook wij staan vaak nogal makkelijk klaar om iemand te veroordelen en dan mogen we dankbaar zijn als iemand ons bij de hand pakt en ons leert dat we niet moeten veroordelen, maar redden!
Als 14-jarige maakte ik zelf mee dat ik niet veroordeeld werd, maar juist gered. Wij kregen thuis wel een christelijke, maar geen kerkelijke opvoeding, hoewel mijn moeder een paar jaar daarvoor wel de kerk had omarmd. Mijn jongere zus en ik hadden een vaas in 2 stukken gegooid met een wild spelletje. We hadden hem weer in elkaar gezet en niets gezegd.
Dat dat uit zou komen, kun je natuurlijk op je vingers natellen. Voor straf moesten m’n zus en ik voortaan naar de kerk en catechisatie ‘om te leren hoe het moet en dat je niet mag liegen’. Als 14-jarige had ik daar natuurlijk weinig trek in.
Ik werd altijd op school al zo veroordeeld en was er een kei in om vooral ook mezelf te veroordelen en dan kwam nu de kerk er ook nog bij! Niets was echter minder waar. De catechisaties van ds. Oostinga waren een verademing.
Niks veroordelen, maar naar mij luisteren en me met veel liefde en toewijding uit mijn schulp halen. Door deze dominee leerde ik Jezus kennen als degene die geen oordeel uitspreekt, die alleen maar wil dat we ons tot Hem keren en bij Hem willen horen.
Laten we van deze geschiedenis uit Johannes leren niet te gemakkelijk te veroordelen, een ander niet, maar ook onszelf niet. Jezus staat voor ons allemaal klaar om ons te redden, dus geef hem je vertrouwen en liefde. Dan komt het goed!
Goede dagen gewenst en een vriendelijke groet,
Mieke van ’t Veer.