Oorlog in Israël en de Gazastrook
Het is verschrikkelijk, verbijsterend, wat er gaande is in het Heilige Land. Er wordt vaak veel gezegd en geschreven als zich dramatische gebeurtenissen voltrekken. En misschien wel helemaal als het gaat om het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Soms lijkt het wel alsof dat ook móet. ‘Beken kleur, maak duidelijk waar je staat!’ Dat is ook onder christenen zo. Maar soms vált er niet zoveel te zeggen. Omdat je met stomheid geslagen bent. Dan rest alleen het gebed om vrede, en het ‘Heer, ontferm U!’ Ik ervoer dat zondagmorgen bij de gebeden in de dienst.
Vanmorgen las ik wat het moderamen van de Protestantse Kerk in Nederland zaterdag schreef.
‘Laten we morgen in onze kerkdiensten de nood, het verdriet en de pijn van allen die lijden onder deze oorlog in gebed opdragen aan God. De wonden die nu geslagen worden zijn hartverscheurend. Als kerk weten we ons verbonden zowel met Joden als met Palestijnse christenen, die zuchten onder deze verschrikkelijke daden van geweld. We voelen mee met de pijn van Joden, Palestijnse christenen, moslims en andere inwoners van het land.
Als moderamen roepen we u op om morgen in de kerkdienst dit in gebed voor God uit te spreken. Om hartstochtelijk te bidden om een einde aan de alles verwoestende spiraal van geweld.
Om tekenen van Gods Koninkrijk, hoe klein en kwetsbaar ook. Opdat Jeruzalem, pars pro toto, waarlijk een stad van vrede zal zijn voor alle burgers van Israël.
Laten we juist nu in deze dramatische situatie de woorden van Jezus bidden: Uw Koninkrijk kome…’
In bepaalde kringen is die reactie weggezet als ‘laf’. Maar ik ben het eens met een redacteur van het ND die schreef: ‘Wat is er mis met een hartstochtelijk gebed voor een einde aan de
verwoestende spiraal van geweld? En voor blijvende vrede voor Jeruzalem? Dat is niet laf of moralistisch, dat is Bijbels.’
Mij raken de woorden van gezang 1010:
1) Geef vrede, Heer, geef vrede, de wereld wil slechts strijd.
Al wordt het recht beleden, de sterkste wint het pleit.
Het onrecht heerst op aarde, de leugen triomfeert,
ontluistert elke waarde, o red ons sterke Heer.
2) Geef vrede, Heer, geef vrede, de aarde wacht zo lang,
er wordt zo veel geleden, de mensen zijn zo bang,
de toekomst is zo duister en ons geloof zo klein;
o Jezus Christus, luister en laat ons niet alleen!
3) Geef vrede, Heer, geef vrede, Gij die de vrede zijt,
die voor ons hebt geleden, gestreden onze strijd,
opdat wij zouden leven bevrijd van angst en pijn,
de mensen blijdschap geven en vredestichters zijn.
4) Geef vrede, Heer, geef vrede, bekeer ons felle hart.
Deel ons uw liefde mede, die onze boosheid tart,
die onze mond leert spreken en onze handen leidt.
Maak ons een levend teken: uw vrede wint de strijd!

Een hartelijke groet, ds. Michiel Vastenhout