We moeten geloven niet reserveren voor achter de voordeur. Hierover schreef ds. G.J. Mink vorige week. Geloven is iets van het hart, van de binnenkamer, dus ‘achter de voordeur’. Maar geloven is ook iets publieks. Laat maar zien dat je gelovig bent. Zijn toepassing ging ook over het publieke getuigenis van fysieke kerkgang.
En dan nu… Na afgelopen zondag. Na de beeldvorming in Nederland, gebaseerd op de beelden en verhalen uit Staphorst. De gevolgen zijn groot. Kerkdiensten die opgeschaald waren qua bezoekersaantal moeten weer worden afgeschaald.
Vanwege de beeldvorming én natuurlijk ook wel vanwege het fors opgelopen aantal besmettingen.
Móeten we afschalen? Vanwege de scheiding van kerk en staat kan ons die verplichting niet worden opgelegd.
Maar willen we nu stoer gaan doen?
Is dat het publieke getuigenis dat van ons nu wordt gevraagd? Dus gewoon doorgaan op hetzelfde niveau als we waren?
Is daarmee Christus en het getuigenis aangaande Hem in onze seculiere samenleving gediend? Dat is de vraag die we met elkaar moeten overdenken. Dat is de vraag waarvoor de Commissie anderhalvemeterkerk deze week stond. Dat is de vraag die de kerkenraad moest beantwoorden. Buitengewoon grote dilemma’s.
Wilt u de kerkenraad in uw voorbede gedenken?
Overdenk ook uw eigen verantwoordelijkheid als christen.
Bid om volharding in deze moeilijke tijd. Vraag de Heer maar om troost nu we zoveel pijn voelen en zoveel verdriet ervaren.
Heer, ontferm U.